Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Hagiografowienielubiąłamaćschematów.Bohaterowie
ichopowieścizwyklenajprostsządrogązdążają
doobranegocelu,zręcznieomijającczyhającenanich
pułapkilubpokusy.Dokładająstarań,abyodrazubyło
wiadomo,ktobyłdobry,aktozły,ktozawszemiałrację,
aktonigdymiećjejniemógł.Proponujączytelnikowi
magiczneokulary,dziękiktórymbeztrududostrzeże
trajektoriemyślilubnaturalnąsekwencjęzdarzeń.
Czasamijednakmuszązaprasowaćzagniecionekanty
życiorysów,awostatecznościnawetpuścićwniepamięć
niewygodnefakty.Zperspektywyhagiografówwszystko
jestoczywiste,aprzynajmniejtakieimsięzdaje.
Klionatomiastuwielbiaparadoksy.Szczególnym
sentymentemdarzynaprzykładwojska,wktórychnie
tylkopachnieprochem,lecztakżeskrzypiąstalówki,
klekocząmaszynydopisaniaiłomocządrukarskieprasy.
Marównieżniezwykłąsłabośćdoludzinarozstajach.Zna
bowiemkonsekwencjenieopatrznegokroku.Zdajesobie
sprawę,jakwielezależyodprzypadku.Nawetwszystko.
PozakończeniuIIwojnyświatowejJerzyGiedroyć(tak
jeszczewtedyzapisywałswenazwisko)znalazłsię
wsytuacjigranicznej.Świadomośćtegobyładostatecznie
silnymmotywem,abyzająćsiętymwłaśnieaspektem
jegobiografii.Wypadadodać,żeistniałytakżeinne,choć
niedowszystkichzaraztrzebasięprzyznawać.Wystarczy
wskazaćjeszczejeden:obecnośćwzasobachArchiwum
InstytutuLiterackiegowParyżusetek,jeślinietysięcy
listówpisanychiotrzymywanychprzezJerzego
Giedroyciawlatach1944–1947.Pozwalająonerozpoznać
okoliczności,wjakichdokonałonwyboru,który
zdeterminowałjegodalszelosy.Uzmysławiającharakter
dylematów,jakieprzyszłomurozstrzygać.Dająpewne
wyobrażenieoskaliemocji,jakiewówczasprzeżywał.
Dostarczająwreszcieistotnychwiadomościoludziach,
zktórymisięprzyjaźnił,współpracował,toczyłspory.
Korespondencja,zwłaszczaprywatna,toniezwykle
sugestywnymateriałźródłowy.Zawartywniejprzekaz
zwykleniesprowadzasiędoprostejwymianyinformacji.
Niepozostawiaonczytelnikaobojętnym,nawetjeśli
