Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
miałgoobu​dzićzapiętnaściemi​nut.Zacząłsięubie​rać.
–Hej–usłyszałjejgłos.–Jużwsta​jesz?
–Muszęjechać–powiedział.Usiłowałukryćżal.–Spakować
ostat​nierze​czyipobyćtrochęzesta​ry​mi.
–Szkoda.–Przeciągnęłasięiobjęłagowpasie.–Jesteśfajnym
fa​ce​tem.
–Wiem–wy​mam​ro​tał,po​pra​wiającoku​la​ry.
Wstałainarzuciłanasiebieobcisłąkoszulkę.Sypiałanago,alenie
lubiłacho​dzićtakpomiesz​ka​niu.
–Wy​pi​jeszzemnąkawę?
Skinąłgłową.
–Do​bra,toprzy​go​tuj,ajawezmęprysz​nic.
CałaKa​sia.
–Naj​pierwjawejdęiprzy​najm​niejsięwy​si​kam.
Roześmiałasiępogodnie,jakbynieciążyłajejżadnatroska.
Ipew​nietakbyło.
–Hmm,jakpachnie–powiedziałapoparuminutach,gdywyszła
złazien​ki,samapachnącamydłem,świeżutkaiślicz​na.
Usiadła,pociągnęłałykkawyiznówroześmiałasiębeztrosko.
Pe​terpo​czułsięurażony.
–Nieróbtakiejminy–powiedziała.–Nierozstajemysięprzecież
nawie​ki.Kie​dywrócisz,wciążtubędę.
–Tak,wiem–odparłsucho.–Parędni,apotempojedziesz
doswo​je​goMaćka.
Spo​ważniała.
–Po​temteżmożemysięspo​ty​kać.
Miałochotęrzucićjakimśsprzętemalbochociażsiarczyściezakląć,
tylkodlategożeonategonielubiła.Poprawiłokulary,poczym
zacisnąłpalcenafiliżance.Pociągnąłłyk,szybko,nieuważnie,parząc
so​bieprzytymprzełyk.
–Kur​wa!–zakląłpopol​sku.
NauczyłagotegoktóraśzewspółlokatorekKasi.Dlaniegobył
topustydźwięk,wiedziałjednak,żenaniądziałasilniejniż
prze​kleństwoan​glojęzycz​ne.Zmarsz​czyłabrwi.
–Przecieżwiedziałeś.Wiedziałeśteż,żejesteśmyprzyjaciółmi,
którzylubiąsiędosiebieprzytulić.–Tak,wiedział.Onaustalała
zasady,onsiępodporządkowywał.–JakbędęzMaćkiem,będę
torobićtylkoznim,niejestemwstaniesypiaćzdwomafacetami
na​raz.