Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
trwało,zanimuświadomiłsobie,gdziesięznajduje.Ponowne
pu​ka​nie.
–Proszę–po​wie​działpopol​skuza​chryp​niętymgłosem.
WprogustanęłaAgnieszka.Miałanasobiejasnoniebieskiedżinsy
igra​na​to​wyT-shirt.Włosyzwiązaławku​cyk,byłabezma​ki​jażu.
–Pomyślałam,żecięobudzę,bomusiszsięprzyzwyczaić
dona​sze​goryt​mu.
–Którago​dzi​na?–Nadalmówiłpopol​sku.
Roześmiałasię.
–Je​de​na​sta–od​po​wie​działawswo​imjęzyku.
–Ład​niewyglądasz.
Toteżumiałpowiedzieć,alepewnieniedługozapas
pol​skojęzycz​nychfor​mułeksięskończy.
–Dziękuję.–Swobodnieprzyjęłakomplement,poczymprzeszła
naangielski:–Fajnymaszakcent.Jakchcesz,możemykupić
podręczni​kiigo​dzinędzien​niećwi​czyćpol​ski.
–Naprawdę?–Tobyłświetnypomysł.Myślałnawet,żebysię
zapisaćnakurs.–Oczywiściewyznaczjakąśstawkę,niechcę,żebyś
tra​ciłanamnieczas.
Machnęłaręką.
–Niejestemnauczycielką.Aztobąćwiczęangielski,więckorzyść
jestobustronna.Ubierajsię.Jolachcejeszczeznamizjeśćśniadanie
iza​razucie​ka.
Zostawiłagosamego.Przemknąłdołazienki.Podrodzewciągnął
roz​kosz​nyza​pachkawydo​la​tującyzkuch​ni.
–Cześć–rzu​ciłwpośpie​chuJoli.
Popol​sku,aco!
–Cześć–od​po​wie​działa.
Wydawałomusię,żeuśmiechnęłasiędoniegoszeroko.Spieszył
się,poprzedniegowieczoruwlałwsiebiezbytdużopłynów.Pochwili
oddychałjużzulgą,przemywająctwarzzimnąwodą.Chybaszybko
przestawisięnapolskirytm,zupełnienieodczuwałskutkówzmiany
cza​su.
Kiedywszedłdokuchni,dziewczynybyłypogrążonewożywionej
rozmowiepopolsku.Uwielbiałmelodiętegojęzyka,chociażteraz,
po​dob​niejakwmiesz​ka​niuKasi,wyławiałje​dy​niepo​je​dyn​czesłowa.
–Przepraszam–zwróciłasiędoniegoJola.–Jużsię
prze​sta​wia​my.
Uśmiechnąłsiędoniej.
–Lubię,gdymówiciepopolsku,chociażnicnierozumiem.Ale