Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Kur​czę,ajaniemam–po​wie​dzia​łazmar​twio​naIza.
–Jezu–szep​nę​łam.–Cosiędzie​je?
–Ro​zu​mieszcośztego?!–spy​ta​łaOlga.
Zaprzeczyłamruchemgłowy.Zatodoscenybiegły
kobietyzdalszychrzędów.Każdadzierżyławdłoni
suszarkędowłosówiniczymtransparentemmachałanią
nadgło​wą,wrzesz​cząc:„Jamam!Jamam!”.
–O,ma​muń​ciu–mruk​nę​łampodno​sem.
Wszystkiepanie,któremiałyodpowiednirekwizyt,
do​sta​łydar​mo​wybi​letdokina.
Prowadzącypodziękowałpaniom,apotemznów
wy​wo​ły​wał:
–Terazteosoby,któremajązesobą…–Zaległa
chwilaciszy,zainscenizowana,byznówzbudować
napięcie.IzaiBeatawsadziłydłoniedoswoichpakunków
iwyczekiwaływpodnieceniu.–Maaająąą…maszynkę
dogo​le​nia!
–Jest!–krzyknęłyrównocześnieiwystartowały
zkrze​se​łek,niezwa​ża​jącnanas.
–Tosiędzie​jena​praw​dę?–spy​ta​łamOlgę.
Parsknęłyśmytakimśmiechem,żeniesposóbsiębyło
opanować.Trzęsłamsięwrechocie.Tymczasemstado
rozwrzeszczanychbabzmaszynkamiwdłoniachpędziło
doprowadzących.Każdadostaławnagrodężel
dode​pi​la​cji!
Potemmężczyznawywoływałkobietyzksiążką,
zlokówką,zlatarkąizczajnikiem!Conajdziwniejsze,
zawszektóraśmiałateprzedmioty.Zawsze!Nawet
czaj​nik!Wki​nie!
–Ateraz,drogiepanie…–Wsaliucichło.Coprawda
trudnomibyłoopanowaćgłupawkę,bojakjuż