Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
PrzesiadałsięwNowymJorkuniejakonawłasneżyczenie–przegapiłbezpośrednilot
doNiemiec.Nawetniebyłtozwyczajowypowód,czyliatak,poprostuźleodczytałgodzinę.
–Idiotycznie–wymamrotał.Wzasadzieniespieszyłsię,aleirytowałgosamfaktskutku,jaki
jednobłędneprzesunięcieoczamipobileciemiałodlapłynnościjegopodróży.Zdekoncentrowany
przestałuważaćnato,codziejesięwokółniego.Stanąłwrazzwalizkąibagażempodręcznymprzed
stalowymidrzwiamiwindymającejzabraćgonanastępnypoziomlotniska,automatycznieomiatając
wzrokiemstojącychobokniegoludzi.Jakzawsze–wzasadzieniewidzącichinierejestrującich
istnienia.WtemwzrokDavidaprzykułyszareoczyikolorwłosów,naktórybyłtaknieodporny,jak
niektórzynapyłektrawczyroztocza.Niepotrafiłgoopisać.Cośpomiędzynordyckimiludami
SkandynawiiabardziejzłotymodcieniemSłowian.Przynajmniejkiedyśtakiedefinicjeirozróżnienia
cośoznaczały.Kiedyś,przedchemicznąpaletąniezliczonychodcieninażyczenieiprzedmasowymi
wędrówkamiludzi.Zapatrzyłsięwpłowo-cytrynowepasmaspływająceponiżejramion,pszeniczno-
lnianykolorzpasemkamizłota.Ipewnieprzeztewłosyprzegapiłwszystkiesygnałyostrzegawcze.
Zajętyobserwowaniemświatłaprzesuwającegosiępokosmykuopartymopasektorbywpłynął
ztłumemdownętrzagigantycznejwindy.Dopieroterazorientującsię,żemetalowedrzwimiękko
zamknęływrazznimkilkajęzyków.Zaatakowałygojednocześnie,zanimudałomusięodpowiednio
ustawićzmysłsłuchuimózg.Winnymmiejscuwystarczyłobyuciec,przesunąćsię,wyłączyćchociaż
kilkaznich,alenatakmałejprzestrzeniniemiałżadnychszans.
–Ichhabe’sniegesagt…
–Itoldyouyesterday…
–…nessunoSimeritaletuelacrime…
Jegojaźńprzełączałasięwsekundowychodstępachpomiędzyróżnymidźwiękami,światami
różniebrzmiącychuczuć.Słowaodbijałysięodotaczającychluster,wracałyzwielokrotnionym
rykoszetem,bombardującjegosłuch.Davidmiałwrażenie,żecochwilawpadawrezonanszinną
częstotliwością,żewkrótcejegomózgrozstroisię.Zamknąłoczy,usiłującskupićsięnajednym.
–Spokojnie…–powtarzałwmyślach.–Ok,sąWłosi.
Naszczęścieparastojącatużobokniegonieprzestawaładyskutować.Jednostajnystrumień
jednegojęzyka,wystarczającobliskiinieprzerwany,bychwycićsięgowmyślach.Wciągukilku
sekundwyciszyłwszystkieinneizcałychsiłskupiłsięnamelodyjnejkłótnipoprawej.Starałsięnie
myślećotym,żektośzpasażerówwłaśnieterazmógłbygoocośzapytać.Przytrafiłomusię
toniezliczonąilośćrazy,ostatnionalotniskuwLosAngeles.NaszczęścieAmerykanieniedrążą
zabardzo,szybkosklasyfikowaligojako–delikatniepowiedziawszy–mentallychallengedizostawili
wspokoju.Prawieniezauważalnewyhamowanie,wysiadł.
Wielojęzyczność–ludziezazdrościlimutegodaru,aleniktniepytałocenę.Naprawdę,czasem
nienawidziłglobalizacji.Iwindwdużychhotelach,biurowcachManhattanuczyportachlotniczych,
takichjakten.
–Oprzytomniej–rzuciłniemalbezgłośnie.Bezproblemówprzeszedłkontrolębagażu
podręcznego.Nasamspódkieszenipodręcznejwalizkischowałgranatowyamerykańskipaszport,
przesuwającnawierzchniemiecki.Niebyłotokonieczne,alelubiłwjeżdżaćdoEuropyjakoobywatel
Unii.
–Naszedzisiejszemenuoferujepaństwu…
Jakzwykle,lekkozirytowałgoprofesjonalniewzbudzającyzaufaniegłosstewardesy,bliski
