Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
naktóremamwrażenie,żesobiewjakiśsposób
zasłużyłem.Toznaczy,żetyledecyzjiwżyciupowziąłem
itylerzeczywżyciuzrobiłem,żezasłużyłemsobie,żeby
spotkaćtakiegoczłowieka”.
MojafascynacjatwórczościąKieślowskiegozaczęłasię
właśniewtedy,gdyjegofilmy,którewcześniej
wymieniłem,wchodziłynaekrany.Zmyśląopracy
magisterskiej,którąprzygotowywałemnapoznańskiej
polonistyce,zabrałemkameręVHSnaretrospektywę
filmówdokumentalnychautora
Siedmiukobietwróżnym
wieku
(1978),zorganizowanąwlutym1996roku
wTeatrzeÓsmegoDnia.Gdyostatniegowieczoru
wwypełnionejpobrzegisaliprojekcyjnejzjawiłsię
reżyser,włączyłemnagrywanie.Niecałetrzytygodnie
późniejświatobiegłainformacjaoniespodziewanej
śmiercitwórcy
Przypadku
(1981).Zdałemsobiewówczas
sprawę,żetenzapiswideotocoświęcejniżpamiątka.
Wamatorskimklubiefilmowym,wktóregopracy
wówczasmiałemswójudział,zmontowałem
krótkometrażowydokument
Ostatniespotkanie
zKieślowskim
(1996).
PierwsząrozmowęzemnąKrzysztofPiesiewiczzaczął
słowami:„Naszespotkanieniejestprzypadkowe.Myślę,
żemiałoswójprapoczątekwłaśniewtedy,gdyprzytargał
pankameręnaspotkaniemłodychludzizKrzysztofem”.
Opowiedziałemowieczorzesprzedlatiotym,żeporaz
pierwszyiostatniwżyciumogłemprzezchwilę
porozmawiaćzKieślowskim,awłaściwiezadaćmujedno
pytanie.
Apotemzaczęliśmymówićoichpierwszymspotkaniu
pochmurnympopołudniem1982rokuwstołecznej
kawiarniŚwiteziankanaMarszałkowskiej(vis-à-vis
redakcji„ŻyciaWarszawy”),doktóregodoszłozasprawą
HannyKrall.Kieślowskiszukaładwokata,obrońcyludzi
„Solidarności”,znadziejążepomożemuzrealizowaćfilm
