Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
uśmiech.
CorokuwyjeżdżałydoHelutużporozdaniu
świadectw.Ginazrzucałagalowystrój,apotem
pomagałazanieśćwalizkidosamochodu.Towarzyszyła
temuradośćzrozpoczynającychsięwakacjiipoczucie
dobrzespełnionegoobowiązku.Oczywiścieoszkole
zapominała,gdytylkowyjeżdżałyzGdyni,icieszyłasię
natowarzystwowieczniezapracowanejmatki,która
tedwatygodniepoświęcałatylkojej.Siedziałygodzinami
naplażylubspacerowałypookolicznychlasach,amama
zuwagąsłuchaławszystkiego,coleżałonanastoletnim
sercu.Jednakwtymrokubyłoinaczej.Ginapotworniesię
denerwowała,czyudałosięjejdostaćnawymarzone
studia,adrogaprzezhelskilasjaknazłośćograniczyła
niemaldozeradostępdointernetu.
–Zarazzwariuję–jęknęła.–Jeślisięniedostanę,
tochybasięzabiję!
–Dostanieszsię–uspokajałająmama.
–Ajeślinie?
–Gino,mojedziecko,czegocięuczęprzezcałeżycie,
mamnadzieję,żeskutecznie?
–Podstawąsukcesujestwiarawsiebieiwłasne
pomysły,choćbywszyscyludziejenegowali
–wyrecytowałaposłusznie.
–Dokładnietak.
Dziewczynaspojrzałazukosanamatkę.Podziwiała
jąodzawsze.Piękna,ubranawmodneciuchy
iodnoszącasukcesy.Jejfirmafarmaceutycznakwitła,
aimniebrakowałowżyciuniczego.Ajednakwielerazy
