Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁ2
–Pamiętaj,córko,żewwodzienajgroźniejszajestpanika.
Toprzezniąwłaśnietopiąsięludzie.–MamaklepałaGinę
poplecach,amaładziewczynkaodkrztusiławodę,którą
sięzachłysnęła.
Siedziałynadużejplaży,tużnadbrzegiem,leczpoza
zasięgiemfal.Tojednaznichwcześniejprzewróciła
dziecko,którewpadłotwarządowody,azanimmatka
zdążyłajepodnieść,kolejnafalanakryłaobie.
Naszczęścieskończyłosiętylkonastrachu.
–Gdywpadaszdowody,szczególniedogłębokiej,
nigdysięnieszarp,bomożesięzdarzyć,żestracisz
orientacjęizamiastpłynąćkupowierzchni,popłyniesz
jeszczegłębiej.Najlepiejwtakiejchwiliznieruchomieć,
awodasamazaczniecięwypychać.Wtedydopieropłyń
jaknajszybciejkugórze.Strachjestnajgorszymdoradcą,
pamiętaj!
Instrukcjematki,którepamiętałaodwielulat,jedynie
wteoriiwydawałysięproste.Ginawypadłazkutratyłem,
więcstraciłaorientację,gdytylkoznalazłasiępodwodą.
Otworzyłaoczy,lecztoniepomogło.Wszędziewokółniej
unosiłysiępęcherzykipowietrzaznacznieograniczające
widoczność.Sprawynieułatwiałoteż,żedziewczyna,gdy
straciławładzęwnogach,nigdywięcejniezanurzyłasię
