Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Toznaczy?–Basia,mocnozamyślona,nieodrazu
zrozumiałaintencjeAgaty.
–Klaranamawiałacięnakrakowskąuczelnię…Czy
jesteśprzekonana,żeniezostajesztutajzewzględu
namnie?Amożezinnychnikomunieznanych
powodów…Bojeślitak…–niezdążyładokończyć.
–Nie,mamo.Nigdyniechciałamstądwyjeżdżać.
Pamiętasz,jakopowiadałaśmi,żejużjakokilkuletnie
dzieckozapowiadałam,żeniezamierzamcięopuszczać
izmieniaćmiejscazamieszkaniaażdośmierci?Możetak
źleniebędzie,aleniejestemjeszczenatogotowa.
Acodociebie,odkądmieszkacierazem,odkądwidzęcię
takbardzoszczęśliwąprzyMatim,wyzbyłamsiętego
poczucia,żektóraśznaspowinnabyćblisko,
nawyciągnięcieręki.–Uśmiechnęłasięserdecznie.
–Ajednakcościętrapi.Widzę,żechodziszjakstruta.
Niemogęnatopatrzeć.Młoda,piękna,mądraiprzed
najwspanialszymetapemwżyciu.Cośjednakpowoduje,
żetogładkieczołosięmarszczy.Chybażetonadal…
–tymrazemnieśmiaładokończyć.
–Nie,niechodzioSławka.Tozupełnieodrębnahistoria.
Tylkotowarzyszymitakiedziwnenapięcie.Nieznałam
gowcześniej.Ichyba,takprzynajmniejmisięwydaje,
mazwiązekzmojąsiostrą,odktórejtakbardzochciałam
odpocząć–wyjawiła.–PewnieKlaranawetomnienie
myśliijużzawieranoweznajomości.Awidzisz,jaczuję
się…nawetniewiem,jaktonazwać–miotałasię
dziewczyna.
–Niepewna?–Matkapospieszyłazpomocą,choćnie
dokońcarozumiała,cocórkadokładniemanamyśli.
–Raczejniepełna.Czujępustkę.Jakkolwiektozabrzmi
