Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Zasadytozasady,Violet–droczyłsięBoy,kiedypodchodzili
dokolejnejgrządki,abyprzyjrzećsięoczokwiatom.
Violetjużmiałacośnatoodpowiedzieć,kiedyBoyspojrzałnanią
zpowagą.
–Musimyściągnąćtatę!Dajmikrótkofalówkę.
–Czemu?Cosięstało?–zapytała,prędkopodającprzedmiot.
Naśrodkugrządkibrakowałodużegopasaoczokwiatów.Wyglądało
totak,jakgdybyktośjestamtądwyrwał.
–Słyszałemwcześniej,jakkrzyczą.Okrutniemniewystraszyły
–napodwórku,zaichplecamirozległsięgłos.–Miałemzamiar
powiedziećotymranotwojemuojcu,aleskorotujesteście,
oszczędziciemizachodu.
Violetrozejrzałasięwokół.Nanajwyższympiętrzedomunarogu
rynkudostrzegliotwarteokno,zktóregowychylałsięstraszypan.
–Kiedytosiędziało?–zapytałBoy.–Widziałpankogoś?
–Byłopóźno.Wydajemisię,żepopółnocy–odparłmężczyzna.
–Tepiskibyłystraszne,gorszeoddrącychsiękotów.Nikogonie
widziałem,alezauważcie,żebyłociemno.
Boypowiedziałcośprzezwalkie-talkie,poczymspojrzałnaViolet.
–Tatanieodbiera.Sprawdźmylepiejkolejnągrządkę.
WsiedlinaroweryipopędziliwstronęulicyWickham,mijającdom
Boyaijadącwkierunkukładkiiostatniejgrządki,którąnakazał
imzbadaćWilliam.
–Tujesttaksamo–brakujeoczu–wydyszałBoy,patrząc
zniepokojemnaprzyjaciółkę.
Ponowniespróbowałużyćkrótkofalówki.Weterzerozległsię
odgłosprzypominającyszelestliścinawietrze.
–Tato,ktośkradnieoczokwiaty.ODBIÓR–powiedziałBoy.
–Tato...Tato?
Odpowiedziałymutylkotrzaski.
