Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Zaśmiałsię,wodzącustamipojejszyi,akiedyzaczęładrżeć,
zamknąłjejustapocałunkami.
Jegobliskość,znajomyzapachskóry,dotykjegoust,owładnęłynią
bezreszty.Spragniona,odrzuciławtyłgłowęizamknęłaoczy,
rozkoszującsięzalewającąjąfaląpodniecenia.Jegodłoniedelikatnie
przesuwałysiępojejciele,gładzącramionaipieszczącnagiepiersi.
Zwestchnieniemwymówiłajegoimięioddałamusię,awybuchjego
namiętnościzepchnąłjąwprzepaśćbezdna.Kiedywstrząsany
spazmamispełnieniaopadłnaniąbezsił,ogarnęłojąszczęście,żenie
tylkojąposiadł,aleioddałjejsiebie.
PrzedSarnikamidrogabyłarównaikonie,nawetniepopędzane,
pobiegłyprędzej.Przewidywali,żedodomuprzyjadąprzedświtem.
Ninaniemogłasiętegodoczekać.Wtulonawobjęciamęża,
wpatrywałasięwokno.Nazewnątrzbyłajużnoc,anieborazporaz
przekreślałyjaskrawezygzakibłyskawic,rozświetlającwnętrzekarety
sinym,trupimblaskiem.Zpołudnianadchodziłaciężkaburza,
apowietrzeparnebyłoodwilgoci.ZaniepokojonyAleksstarałsię
zorientować,gdziesięznajdują.
–MoimzdaniempowinniśmysięzatrzymaćuBorutyńskichalbo
naplebanii–powiedział.–Boiszsięgrzmotów?
–Lubięburzę.Częstostawałamnagankuiprzypatrywałamsię,jak
bijąpioruny.Towspaniaływidok.BiednaBiniamdlała,aciotkaMaria
chowałasiędoszafyzestrachu.Wiem,żetojedyniewyładowania
elektryczności,uczyłeśmnietego,Aleczku.Błagam,niezatrzymujmy
sięnigdzie,takpragnęjużbyćwdomu.
Alekszastukałwprzednieokienko.
–Wypadnienampodróżowaćwnajgorsząpogodę.Stachu,czy
dojedziemydoMakowaprzedburzą?
Starystangret,siedzącynawysokimkoźle,ubranybyłwlśniący
angielskipłaszczprzeciwdeszczowyzkapturem.Napytaniehrabiego
powstrzymałniecorozbieganekonieizpowątpiewaniempotrząsnął
głową.
–Oj,niewidzimisię,jaśniepanie.Koniebojąsięgrzmotów,
aburzapewnikiemzłapienaswSarnikach.StamtąddoMakowa
jeszczeosiemwiorst.Lepiejgdzieśprzeczekać,żebysięjaśnie
państwujakakrzywdaniestała.
–Notak…–Alekssięzawahał.–Alepanihrabinachcebyć
wcześniejwdomu.Niebędziemysięzatrzymywać!–dokończył
stanowczo.
–Wolajaśniepaństwa.–NiezadowolonyStachzlazłzkozła
