Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Odłożyłanakanapęzaczętyhaft,otworzyłaoknoiwyjrzała.Kilka
kroplideszczuwpadłodownętrza,moczącpoduszkisiedzenia.
Przymknęłapowieki,pozwalając,bywodaspływałajejpopoliczkach
nibystrugiłez.Alekszamknąłksiążkęiwyjrzałprzezdrugieokno.
–Istotnie.Idzienanasciężkaburza.–Zamilkłidopieropochwili
podjąłzmienionymgłosem:–Nino,cośsięmiędzynamizmieniło,
prawda?Stałaśsięinna,bardziejzamkniętawsobie,obca.Tomnie
martwi.Amożejaniepotrafięztobąpostępować?Proszę,bądź
zemnąszczera.Jesteśtakamłoda,nicjeszczeniewieszopokusach
życia,anaturaobdarzyłaciętemperamentem.Jeżeliniejesteśpewna
swoichuczuć,powiedzmiotymwprost.Nieumiempogodzićsię
zmyślą,żepłaczeszwmoichramionach.Dlaczego,promyczku?Czy
jestktośinny,zakimpłakałaś?
„Jezu,onsięczegośdomyśla!”–stwierdziłazprzerażeniem.
Podniosłananiegooczyiwszystkiepoprzednietroskiwydałysięjej
śmiechuwarte.Jakmogłasiebieijegozadręczaćurojonymiwyrzutami
sumienia?Przecieżniepopełniłaniczegonagannego,aprzedpokusami
uciekła.Przymusowaseparacjaodłożadostateczniejejdokuczyłainie
zamierzałajejprzedłużać.Wzruszonadogłębi,ajednocześnie
speszonajegosłowami,zastanawiałasię,jakmazareagować.Pod
wpływemimpulsuwybrałanajlepsządrogęiprzesiadłasięnajego
kolana.Objąłjąmocno,aonazarzuciłamuręcenaszyję.Pochylił
głowęiposzukałjejust.Przywarlidosiebie,obsypującsięnamiętnymi
pocałunkami.
–Jesteśtakiniedobry.Nieprzyszedłeśdomnieikazałeśmispać
samej–poskarżyłasięszeptem.
–Jatakżeczekałem,żezaprosiszmniedosiebieiniedoczekałemsię
tego–odpowiedziałcicho.
–Jesteśmoimmężeminiepotrzebujeszczekaćnazaproszenie.
–Niechcęsłyszeć,jakpłaczeszwmoichramionach.
–Płakałam,bomiałamdociebieżal.–Wduchupodziękowała
Bogu,żepodsunąłjejtęmyśl.
–Zrobiłemciwtedyprzykrość?
–Aha!Przypomnijsobie,miałamtakąochotęiśćdokabaretu,
atymnieostroofuknąłeś,jakbympowiedziałacośstrasznego.
–Jasobienieprzypominam…
–Ależtak!Warknąłeśnamnieztakąminą,jakbympopełniła
zbrodnię.Nieodzywałeśsiędomniecałepopołudnieiomijałeśmnie
wzrokiem.Apotemkochałeśsięzemną,wcalemnienie
przeprosiwszy.Więcnicdziwnego,żerozpłakałamsięzprzykrości.
