Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ipaniJabłocka?
Zosialekceważącomachnęładłonią.
–Przecieżznaszje,todziwaczki.Swoimzwyczajemjeżdżą
podworach,roznoszącplotki.Alebyłamoburzonanasiostry
Wąsockie.Wyobraźsobie,żemająwamzazłe,żenieprzestrzegaliście
państwożałoby.Nino,topłytkieiniemądredziewczętainienależysię
nimiprzejmować.
Ninawysłuchałajejspokojnie.Rozumiała,żeZosiapragnie
zaoszczędzićjejbrutalnegozetknięciazniemiłąrzeczywistością.Nie
miałazłudzeńidobrzewiedziała,żeczekająniejednoprzykre
doświadczenie,alenieprzejmowałasiętymzbytnio,pewnamiłości
męża.
–Spodziewałamsiętego.–Wzamyśleniupokiwałagłową.–Aty,
Trusieńko,comyśliszonaszymmałżeństwie?Proszęcięoszczerość
–rzekła,patrzącprostowjasneoczyprzyjaciółki.
Zosiaspoważniała,chwyciłajejdłońiuścisnęłamocno.
–ObojezTadziemcieszymysię,żenareszcieznaleźliściepaństwo
szczęście–rzekłaserdecznie.–Znamysięoddziecka,lecznigdynie
ośmieliłabymsięosądzaćciebie.Trudnoudawać,żezmarłapaniPaula
zostawiłaposobieświetlanąpamięć.Oumarłychniemówisięźle,
leczbyłatonaprawdęniegodziwaosoba.Nicdziwnego,żepanhrabia
zapragnąłwziąćsobiezażonępannęgodnązewszechmiartego
zaszczytu.
Ninająucałowałaiodkryłatajemnicę,opowiadającjejolatach
męki,przeżywanychprzezAleksaprzybokupsychiczniechorej
kobiety.Powtórzyłajejwszystko,cousłyszałaodPauli,ojej
strasznymdzieciństwieiofatalnymromansiezRafałem.Nakoniec
wspomniała,żesamarcybiskupFelińskiwyraziłzgodęnaich
małżeństwo.Zosiasłuchałajej,szerokootwierającbłękitneoczy,
wstrząśniętatąniesamowitąopowieścią.
–Nicdziwnego,żepanhrabiapotakichtragicznych
doświadczeniachzapragnąłmiećnormalnążonęirodzinę–zauważyła.
–Aledośćjużotychokropnychdziejach.Lepiejpowiemcicoś
oBieckich!
MałżeństwoDorotyodpoczątkuokazałosięnieudane.Kaziobez
skrupułówzaciągałnowedługi,przegrywającposagżonywkarty.
Traciłsetkirubliwgubernialnymmieście,utrzymująckochanki
izdradzającżonęnawetzjejpokojówkami.Dorotapróbowałaukrywać
jegogrzeszki,aleitakwszyscysąsiedziplotkowalinaichtemat.
–Dobrzejejtak!–rzekłaNinabezlitośnie.–Kazionauczy
