Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wróciładodomusmutna.Wsieniusiadłanataborecieistękając,
zdjęłakalosze,bowparkuinadziedzińcuczworakówbłotosięgało
pokostki.Zgłębidomudobiegaływesołegłosyinarazdosieni
wpadłarozpromienionaMira,azaniądreptałauśmiechniętaJaga.
„Zczegoonesiętakcieszą?Czyjestterazwogólejakiśpowód
doradości?”–pomyślałaNinazniechęcią.
–Najmilsza,sąnowiny!–wykrzyknęłapannaLutówna,podbiegając
doniej.–PrzyjechałpanOrlewiczipaniSiekielska.Och,Nineczko,
wyobraźsobie,żeoddziałpananaczelnikarozbiłmoskiewską
kolumnę!WszyscyMoskalepolegli,aznaszychchłopcówtylkokilku.
Zwycięstwo!–Przerwałaentuzjastycznąprzemowęibacznie
przyjrzałasięsiedzącejbezruchuwmilczeniuNinie.–Kochanie,źle
sięczujesz?
Zpoliczkówmłodejhrabinyodpłynęłacałakrew,atwarzzkażdą
chwiląstawałasiębledsza,przybierającsinyodcień.„Jezu,stałosię”
–myślałazprzerażeniem.Otowydarzyłosięto,czegonajbardziejsię
obawiała.Mążzaatakowałirozbiłrosyjskioddział.Wedługprawa
wojennegozasłużyłnakaręśmierci.Teraztajniagencizacznąsię
rozpytywaćiprędzejczypóźniejdowładzcarskichtrafiinformacja,
żenaczelnikiempartiijesthrabiaKlonowieckizMakowa.Wtedy
możnasięspodziewaćnajazduwojskaikonfiskatymajątku.Wyrzucą
jązdomu,jakniegdyśmatkęzJaśminowa.Ałudziłasięcichą
nadzieją,żedobezpośredniegostarcianiedojdzieiAleks,zniechęcony
dowładzpowstańczych,powrócidodomu.
–Przepraszam,kochanie.Niepomyślałam,żemożeszzasłabnąć
zradości–rzekłaMirazeskruchą.
„Tygłupia!–pomyślałaNina,przymykającpowieki.–Gdybyś
mipowiedziała,żepowstaniesięskończyło,byłabytocudowna
nowina.Boże,oniwszyscysąwprostnapompowanientuzjazmemjak
balongazem”.Westchnęłaiotworzyłaoczy.Walentyjużbiegł
truchcikiem,niosącszklankęwody,Jagapodsuwałajejpodnossole
trzeźwiące.Kumosia,usłyszawszy,żepanizasłabła,śpieszyła
zbobrowymikroplami,azaniąpaniochmistrzynizwachlarzem.Nina
odetchnęłagłęboko,pragnącpobudzićkrążenie.
–Jużmilepiej–oznajmiłachłodno,odsuwającnianię.
–Cóżto,niecieszyszsię,dziecinko,żesąnowinyopanu?
–zdziwiłasięJaga.–Pomócciprzejść?Gościesąwbuduarze.
–Dobrze.Chcęwiedzieć,zczymprzyjechałOrlewicziposiedzieć
zZosią.
–Czyjaśniepanihrabinapozwoli,żebymijamógłposłuchaćnowin
