Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
rękęnadłoniNiny.–Tyrównieżnie,mojedziecko.
***
Punktualnieodrugiejwnocyzajechałykaretaibryczki.
WojewodzinaosobiścieczuwałanadtoaletąNiny,pilnując,żebynie
odważyłasięzałożyćgorsetu.
–Ukulturalnegomężczyznydamawbłogosławionymstaniebudzi
opiekuńczeuczucia–obstawałaprzyswoimzdaniu.–Brzuchmusi
byćwidoczny.Niemartwsię,jesteśpięknanawetzbrzuchem!
Jagusiu,proszęuważać,żebyNinaniekrępowałasięsznurówką.
Jagusiawie,ocomichodzi.
–Dopilnujętego!–Nianiaucieszyłasię,żewstarejdamieznalazła
sprzymierzeńca.–Nino,niczegoniezapomniałaś?Wzięłaśsole,
kordiałyikroplebobrowe?
–Pocokrople?Solewystarczą.–Ninazerknęłanazegarisapnęła,
powstrzymującsię,byniezakląć.–Nianiu,późno!Czaswdrogę.
–Ajacimówię,bierz!–poparłaJagęwojewodzina.–Wpodróży
różniebywa.Ktośmożezasłabnąć,awtedykroplebobrowejak
znalazł.
JagapobiegładodomowejapteczkiiprzypomocyKumosiwkładała
dotorbypodróżnejziołaoraznalewkinarozmaitedolegliwości.Pani
ochmistrzynizWalentymdoglądaliwynoszeniakufrówiumieszczenia
ichnadachu,wtylekaretyinaobubryczkach.PaniSalomeaukładała
wpodręcznejtorbieprzyborytoaletowe,stosychusteczekdonosa
iflakonyzwodąkolońską,aMirausiłowaławepchnąćdotorby
parasol,bowdrodzemogłobypadać.
Ninabyłaledwieżywazezmęczenia,miałazawrotygłowyibolały
jąkrzyże.
–Nianiu,szybciej,nalitośćboską!Musimywyjechaćnocą
–niecierpliwiłasię.–Gdziezamierzaszwłożyćtętorbę?Wkarecie
inabryczkachkażdykątzajęty.Wdrodzepowrotnejwszędziebędą
skrytki.
–Mogęjątrzymaćnakolanach–oświadczyłaJagazuporem,
upychającdotorbydużykawałbiałegopłótna.
–Nianiu,zlitujsię!–Ninaklapnęłananajbliższekrzesło,czując,
żenogipuchnąjejjakbalonyodcałodziennegochodzenia.
–Pococitylepłótna?Mira,jesteśgotowa?
–Tak,pójdętylkopopłaszcz.–PannaLutównawybiegłazpokoju.
–Zaraz,jeszczemomencik–stękałaJaga,próbującwepchnąćdrugi
