Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
RozdziałI.Zasadyodpowiedzialnościkarnej
Art.6
nu,zbieguprzepisówizbieguprzestępstw,Kraków1999,s.250).Zpraktycznegopunktu
widzeniatakiepodejścieoznaczałobykoniecznośćustalaniadokładnejdatykażdego
zzachowań,któreskładająsięnaczynciągły,coniezawszejestmożliwe.Jednaknie
należywtymupatrywaćnietrafnościproponowanegotutajrozwiązaniazasygnali-
zowanegoproblemu,wpraktycenierzadkobowiemtrudnoustalićkonkretniedzień,
wktórymsprawcadopuściłsięczynuzabronionego.Faktemjest,żetakiepodejście
doproblemunieułatwiawpraktycepociąganiadoodpowiedzialnościkarnejzaczyn
ciągły,leczjeutrudnia.Rozwiązanietakiepozwalajednakwpełniuwzględnićtreść
przepisuart.10§1k.k.przyustalaniugranicczynuciągłegoiwyeliminowaćzniego
tezachowania,którezostałypopełnioneprzedukończeniem17.rokużycia.Nieroz-
wiązujeonojednakproblemuprzedawnieniacałegoczynuciągłego.Abynienarazićsię
nazarzutniekonsekwencji,koniecznebyłobyprzyjęcie,żewprzypadkuczynuciągłego
terminprzedawnieniabiegnieodrębniedlakażdegozzachowań(krytycznienatemat
bieguterminuprzedawnieniaczynuciągłegoodostatniegozzachowańwypowiadasię
FederalnySądNajwyższyRFN;zob.P.Kardas,Przestępstwociągłe…,s.250).Wrazie
brakumożliwościustalenia,kiedysprawcadopuściłsiękonkretnychzachowańskłada-
jącychsięnaczynciągły,aleustalono,żebyłabytopierwszapołowalubdrugapołowa
miesiąca,należałobyprzyjąć,żesprawcadopuściłsięichodpowiednio15.lubostatnie-
godniamiesiąca(por.jednakpostanowienieSNz27.09.2011r.,IIIKK89l11;wyrok
SNz29.07.2015r.,IIKK118l15,LEXnr1781772;orzeczenietobudzijednakpewien
sprzeciw,ponieważSądNajwyższynieuwzględniłtutajtego,żeniekiedymożliwejest
ustalenie,wktórejpołowiemiesiącazachowanieskładającesięnaczynciągłymiało
miejsce,copowinnorzutowaćbezpośrednionaprzyjęciekonkretnejdatyjegopopeł-
nienia).Trudniejbyłobyrozwiązaćtenproblemwprzypadku,gdycałyczynciągłybył
popełnionywokresiemiesiąca.
8.Czaspopełnieniaprzestępstwawieloczynowegoitrwałego.Ustalenieczasuprze-
stępstwawieloczynowego(np.art.207§1k.k.)wzbudzapodobnewątpliwościjak
czaspopełnieniaczynuciągłego.Wydajesięjednak,żeprzeciwkouznaniuzaczas
popełnieniatakiegoczynuostatniegozzachowańprzemawiajątesameargumenty
cowprzypadkuczynuciągłego.Problemnależyrozwiązaćanalogicznie.Niecoinaczej
trzebapodejśćdokwestiiczasupopełnieniaczynuocharakterzetrwałym.Jegoistota
poleganastworzeniuiutrzymywaniupewnegostanubezprawia(art.189§1,art.178
§1k.k.).Wprzypadkutychkonstrukcjizachowaniesprawcymamiejscewchwili,gdy
sprawcapowodujepewienstanbezprawia.Niemożnajednaktegomomentutraktować
jakoczasupopełnieniaczynuocharakterzetrwałym,odtegomomentunależałoby
bowiemliczyćterminprzedawnienia,cowskrajnychprzypadkachmogłobyprowadzić
doprzedawnieniaczynuwtrakcieutrzymywaniastanubezprawia.Należypodkreślić,
żeistotaczynuzabronionegoocharakterzetrwałymsprowadzasięnietylkodotego,
żesprawcatworzypewienstanbezprawia,alegoutrzymuje-spoczywananimobo-
wiązekuchyleniategostanubezprawia,wynikającyznormynakazującejpewnezacho-
JerzyLachowski
71