Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
kolorowymczasopismem.KiedyAniasięzbliżyła,dostrzegła,żeto
katalogsukienślubnych.
–Jakieśliczne!–powiedziałazuznaniem.
–Ach,toty,Aniu.–PannaOfeliadopieroterazdostrzegła
dziewczynkę.
–Wybierapanisuknię?
–Ależskąd!–RozmarzenieztwarzypannyOfeliinaglezniknęło.
Prędkimruchemzamknęłakatalogischowałagodoszufladybiurka,
jakbysięwstydziła,żezostałaprzyłapananawybieraniuślubnej
kreacji.Aniazupełnienierozumiaładlaczego.Chętniepomogłaby
wprzygotowaniachdowesela,alepannaOfeliazachowywaładystans,
pozatymwciążjeszczeniewyznaczyładatyślubu.–Szukaszciekawej
książki?–zapytała,zmieniająctemat.
–Tak,chciałabymcośpoczytać,ale...
–Zarazcośdlaciebieznajdę.–Bibliotekarkawstała,niedającAni
dokończyć.
„Trochędziwniesięzachowuje”–pomyślaładziewczynka.
PannaŁyczkopodeszładoregału.Nibywybierałalekturę,alewciąż
byławyraźnierozkojarzona.Czydenerwowałasięnadchodzącym
ślubem?Rodzicetakuważali.AleAniachybalepiejodnichznała
pannęOfelię.Cośjąwyraźniegryzło.
Cotomogłobyć?
–Jakmiewasiępaniojciec?
–Dziękuję,dobrze–odparłapannaŁyczko.
„Hm,tochybanieojejtatęchodzi”–pomyślałaAnia.
Nagle,gdystojącewpobliżudwieczytelniczkiprzeszłydo
mniejszejsalki,pannaOfelianiespodziewanieodwróciłasiędoAni
ijakbysamabałasiętego,corobi,rzekłaszybko:
–Mamyproblem.DUŻYproblem–powtórzyłazgrobowąminą.
