Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
2.„Komunikacja”i„kultura”
17
sposobyrozumieniasłowanpies”współwystępujązesobąisączę-
stozastępowanejedenprzezdrugi,comożesprawiaćwrażenie,że
znaczenieterminunpies”jestdwojakie.Wrażenietojestotyle
iluzoryczne,żewynikazlekceważeniaróżnicymiędzyszczególnym,
mającymsweulokowaniewukładzieczasoprzestrzennym,spo-
sobemskojarzeniaprzezkogośterminunpies”zinnymi,np.wyżej
wskazanymi,terminamiaogólnym,wykraczającympozaówukład,
schematemprzedstawiającymróżnemożliwościskojarzeniadanego
słowaprzezróżneosoby.
Jednocześnie,kojarzącsłowawdanymsłowniku,identyfikujemy
ichodniesieniaprzedmiotowe.Równieżwtymprzypadkubywamy
ofiaramiiluzji,gdyżprzedmioty,któreuznajemyzatworyrzeczy-
wiste,okazująsięfikcyjne.Naprzykład,słuchającopowieściowilku
zbajkioCzerwonymKapturku,możemypomyśleć,żeonnapraw-
dęgdzieśżyjelubżył.Podobnie,bohaterkapowieściZabićdrozda
(Lee1971),bojącsięswegosąsiada,długoniezdawałasobiesprawy,
żejestonjejprzyjacielem.Wiedząc,żefikcjajestrówniezrozumia-
łajakrzeczywistość,należywobectegopamiętać,że,coprawda,nie
maniczłegowwymyślaniunnowych”światów,alenstary”światjest
dostępnyniejakoprzedmiotaktuwoli,leczumiejętnościzgrywa-
niapotencjalnieprzygodnegosłownikazpotencjalnieprzygodnymi
układamiprzedmiotówjakoodniesieniamiposzczególnychsłów.
owaumiejętnośćjestzkoleiczęstouwarunkowanaprzezsposób
używaniatakzgranychsłów.Powołanabajkaniejestzwykletrak-
towanajakodokumentorelacjiczłowiekazwilkiem,leczjako
przypowieśćocnocieiprzywarze.Wtymkontekściesłowonpies”
możebyć(złożoną)nazwązwierzęcialubnajlepszegoprzyjaciela
człowiekam.in.dlatego,żewobuprzypadkachdoświadczeniena-
uczyłonas,żetaknazwaneprzedmiotyzasadniczoniezmieniają,
odpowiednio,wygląduinastawieniadoludzi.Zarazemposługiwa-
niesiętymsłowemprzezjednegoczłowiekamożesłużyćdowpły-
wanianainnych,abypostępowaliwpożądanyprzeztegoczłowieka
sposób.Dlaczegobowiemtakwieluznasżywiniechęćdowilka,
