Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Pracaskładasięzwstępu,pięciurozdziałów,zakończeniaorazbibliografii.Układ
pracypodporządkowanyjestrealizacjinakreślonychwyżejcelówbadawczychi,wnaj-
bardziejogólnymujęciu,odpowiadachronologiipowstania,rozwojuirecepcjiwspół-
czesnychkoncepcjiagonistycznych.Wpierwszymrozdzialeprzedstawionazostaje
genezanowoczesnegopojmowaniapojęciaagonizmu.Następujetowtrzechkrokach.
Popierwsze,ukazanezostająrekonstrukcjeznaczeniaagonuiagonizmuwkulturzesta-
rożytnejGrecji.Wymagatoodwołaniasięnietylkodoanalizetymologicznychsłowa
άγών,lecztakżedonowożytnychinterpretacjigreckiejkultury.Dlategoteżwtejczęści
rozdziałurozważaniafilologicznewzbogaconezostająoprzywołaniekoncepcjiJacoba
Burckhardta-inicjatoranowoczesnychstudiównadagonizmem-atakżedwojgafi-
lozofów,którychmyślstanowijednązgłównychinspiracjiwspółczesnychteoretyków
demokracjiagonistycznej:FryderykaNietzschegoorazHannahArendt.Umożliwiato,
wdalszychczęściachpracy,wskazaniezwiązkunowoczesnychagonistówzagonistami
ponowoczesnymi.Drugaczęśćpierwszegorozdziałuukazujenurtkulturoznawczych
studiównadagonemiagonizmem,którywiążesięzteoriamigryizabawyautorstwaJo-
hanaHuizingiorazRogeraCailloisa.Trzeciaczęśćtegosamegorozdziałuzwracazko-
leiuwagęnapostmodernistycznąrefleksjęagonistyczną,którąnapotkaćmożnawteorii
władzyMichelaFoucaultaorazkoncepcjizatarguJean-FrançoisLyotarda.
PrzedmiotemdrugiegorozdziałusąkoncepcjeCh.Mouffe,która,wychodzącod
krytykimarksizmuzachodniego,przejęłainstrumentariumcharakterystycznedlapost-
strukturalizmuiwykorzystałajewautorskiejwizjidemokracjiagonistycznej.Twór-
czośćCh.Mouffenależywspółcześnieniewątpliwiedonajbardziejznanychinaj-
częściejkomentowanych,normatywnychteoriidemokracjiiprzedstawionazostaje
wtrzechkrokach.Popierwsze,zarysowanezostająźródłaintelektualnemyśliCh.Mo-
uffe,azatemformułowaneprzeznią(orazErnestaLaclau)korektyortodoksyjnego
marksizmuwlatachsiedemdziesiątychiosiemdziesiątychXXw.Podrugie,natej
podstawieukazanyzostajenschmittowski”zwrotwmyśleniubelgijskiejautorki,któ-
rydoprowadziłją,wlatachdziewięćdziesiątych,dozaproponowaniaagonistycznego
modeludemokracji.Potrzecie,ukazanazostajepróbaprzeniesieniaprzezCh.Mouffe
założeńjejteoriiagonistycznejnagruntteoriistosunkówmiędzynarodowych.
RozdziałtrzeciprzedstawiateorięagonistycznąWilliamaE.Connolly’ego,zwra-
cając,popierwsze,szczególnąuwagęnapoczątkowyetapjegotwórczości,którym
byłakrytykawpływuideologiinanaukęopolityce.Drugaitrzeciaczęśćtegoroz-
działupoświęconesą,kolejno,sformułowaniuprzezW.E.Connolly’egonapoczątku
latdziewięćdziesiątychpojęciademokracjiagonistycznejoraz,wkolejnychdwóch
dekadach,rozwiniętemuprzezniegonnowemupluralizmowi”.
Rozdziałczwartywskazujesposóbagonistycznegoteoretyzowaniapolitycznego
B.Honig.WpierwszejczęścitegorozdziałuukazanazostajerefleksjaB.Honignadmyślą
H.Arendt,niewątpliwienajistotniejszejinspiracjidlajejprojektuagonistycznego.Druga
częśćrozdziałurekonstruujeargumentacjęzawartąwpracyB.HonigPoliticalTheory
andtheDisplacementofPolitics,którabyłanietylkogłosemwdebaciepomiędzylibera-
łamiakomunitarystami,lecztakżeistotnymkrokiemdosformułowaniakoncepcjiagoni-
stycznej,odwołującejsiędoDerridiańskiejdekonstrukcji.Wtrzeciejczęścitegorozdziału
wskazanonasformułowaneprzezB.Honigpojęcieagonistycznegohumanizmu.
11
