Treść książki

Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Wstęp
13
MinistrowiewprowadzającyrewolucjęoświatowąMirosławHandke
w1999r.iAnnaZalewskawszczynającawobectegoustrojuszkolnegokontr-
rewolucjęniedokonalitegonapodstawieuprzednichbadańoświatowych,
kompleksowychdiagnozczynnikówodpowiedzialnychzafunkcjonowanieszkol-
nictwa,bymożliwebyłoprzewidzenienastępstwdlaprocesóworganizacyjnych,
technicznych,kadrowych,aleprzedewszystkimpsychospołecznychwśród
dzieciimłodzieży.Liczyłsiętugłównieczynnikekonomiczny,politycznyiideolo-
giczny.Doplanowanianiewystarcząjedyniezmianyprognozyrozwojupopula-
cyjnegonaconajmniej15–20latnaprzód,gdyżmusząonemiećcharakterwie-
loczynnikowy,awięcwykraczającypozawymiarekonomiczny,demografczny
itemporalny.Analizaperspektywprzemianwliczebnościrocznikówniemoże
skupiaćsięnaobowiązkuszkolnym,skorotenw1997r.wydłużonodo18.roku
życia,nieliczącsięzpotencjałemintelektualnym,potrzebamiiaspiracjamiedu-
kacyjnymimłodzieży.
Planowanieoświatowewaspekcieprognozrozwojukrajumaunascharak-
terstricteideologiczny,awięcadaptacyjny,czylitakisam,zjakimmieliśmydo
czynieniawokresiePRL.Dominujetunormatywnafunkcjazałożeńizasadpoli-
tykioświatowejkoncentrującauwagęwładznaokreślaniucelówitreścikształ-
ceniaiwychowaniazuwzględnieniemstosunkuszkolnictwadosprawnaucza-
niareligii.Kiedywlipcu1961r.dyskutowanabyławSejmieustawaorozwoju
systemuoświatyiwychowania,wktórejeksponowanopowinnośćkształtowania
naukowego(marksistowsko-leninowskiego)poglądunaświat,zakwestionował
toówczesnyposełgrupykatolickiejTadeuszMazowiecki.
Takieustawowezakreśleniejednegozpodstawowychcelówwychowawczychszkoły[ł]jest
dlanaszdwóchpowodówniedoprzyjęcia.Jestchybaoczywiste,żeczłowiek,którytraktujeswój
poglądnaświatpoważnie,aktórystoinastanowiskumaterializmudialektycznego,wszczegól-
nościkatolik,niemożepragnąć,abyszkoławychowywałajegodziecinamaterialistów.Powtóre,
wnaszymprzekonaniu,takieustawoweokreślenieceluwychowawczegoszkołynieodpowiada
wymogom,jakiestawiawspółczesne,pluralistycznespołeczeństwo.[ł]Powinnaonawychowu-
jącideowych,aleprzedewszystkimmyślącychitolerancyjnychobywatelikształtowaćtenzespół
wspólnychnamwszystkimwartości,wpajaćszacunekizrozumieniedlaróżnychpoglądównaświat
(za:Pęcherski1975,s.194–195).
Osynergicznepodejściedopolitykioświatowej,którabazowałabynaracjo-
nalnejwspółpracyrządzącychzbadaczami,aleiuwzględniałapotrzebypod-
miotówzmianedukacyjnych,upominałsięnapoczątkulat80.XXw.Zbigniew
Kwieciński.Pisałwówczasokoniecznościaplikowaniawpolityceoświatowej
modeluplanowejzmianykooperacyjnejwjejpozytywnymwariancie.Jestto
jednakmożliwewówczas,kiedygotowidowspółdziałanianarzeczedukacji
jakodobrawspólnegowszyscypartnerzy„[ł]grykooperacyjnej”,douczestnic-
twawbudowaniuoświatydemokratycznejihumanistycznej,dowytworzenia
iudzialewruchuspołecznymtakąoświatękonstruującym.Wszyscypartnerzy
współdziałajązesobą:naukazpraktyką,administracjaznauką,praktykazwła-
dząiadministracją,aznimiwszystkimiwładza”(Kwieciński2011b,s.30).