Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁ
1
Procesuczeniasię
zperspektywy
psychologiipoznawczej
1.1.rozwójpoznawczydziecka
Podobniejakwrozwojumotorycznym,takiwrozwojupoznawczym,zwłasz-
czawpierwszychlatachżyciadziecka,genywyznaczajągranicejegozdolności
doosiągnięć(Mietzel,2002).WniosektakiwypływazteoriidojrzewaniaGesella
(1880-1961),którypostulował,byuczeniedanychumiejętnościodbywałosiępo
osiągnięciuprzezdzieckogotowościdouczeniasię.Wopozycjidotegopodejścia
bylibehawioryści,którzyuważali,żegotowośćdouczeniasięzależyododpo-
wiedniejstymulacjibodźcowej.Wrozwojudzieckawskazywalinarolęśrodowi-
ska(Tyler,1964;zaMietzel,2002).Jeżeliuczeńmatrudnościwnauce,todlatego,
żezbytwcześniepostawionomuzadużewymagania(Gagne,1965).
Dziświemy,żeanigeny,anistymulacjapłynącaześrodowiskaniedopro-
wadządoharmonijnegorozwojuzarównomotorycznego,jakipoznawczego
dziecka-potrzebnajestinterakcjaobutychczynników.Przedstawicieleorientacji
interakcyjnejuważają,żeabyprzyspieszyćrozwójpoznawczy,trzebaćwiczyć
wzakresiemożliwościdziecka.Donajbardziejwpływowychpropagatorówtej
myślinależąPiagetiWygotsky.
ZdaniemPiageta,abynauczycieleirodzicemogliwspieraćrozwójdziecka,
musząwiedzieć,wjakisposóbrozumieonootaczającyjeświat.Dzieckopróbuje
