Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Gwizdnąłtylkonapróbę,żebysięprzekonać,czyumie.
Ijakieżbyłojegozdumienie,gdywchwilępóźniejstanął
przednimwyciągniętyjakstruna–Felekwewłasnej
osobie.
–Jakeśtysiętudostał?
–Przelazłemprzezkratę.
Wogrodziekrólewskimrosłybardzogęstemaliny.
WięctamukryłsiękrólMaciuśzeswymprzyjacielem,
żebysięnaradzić,codalejrobić.
–Słuchaj,Felku,jestembardzonieszczęśliwymkrólem.
Odczasukiedynauczyłemsiępisać,podpisujęwszystkie
papiery,mówisię,żerządzęcałympaństwem,
awłaściwierobięto,comikażą,akażąmirobićsame
nudnerzeczyizabraniająwszystkiego,coprzyjemne.
–Aktóżwaszejkrólewskiejmościzabrania
irozkazuje?
–Ministrowie–powiedziałMaciuś.–Kiedybyłtatuś,
robiłem,coonkazał.
–Notak,byłeśwówczaskrólewskąwysokością,
następcątronu,atatuśtwójbyłjegokrólewskąmością
–królem.Aleteraz…
–Właśnieterazjeststokroćgorzej.Tychministrówjest
całakupa.
–Wojskowiczycywile?
–Jedenjesttylkowojskowy,ministerwojny.
–Aresztacywile?
–Janiewiem,coznaczycywile.
–Cywiletotacy,którzynienosząmundurówiszabel.
