Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
stwierdzeniamogłybycośtakiegosugerować–zwolennikiemtezy
o„podskórnym”przetrwaniureligiiwjejpostacigłoszącej,
żerozmaitewspółczesnedyskursy,odświeckiegohumanizmu
począwszy,sąjedynieswoistymimutacjamijęzykaiświadomości
religijnej,którapoprostuprzybieranowąformęitrwanadal.
WdyskusjizLukiemFerrym,lansującympodobnetezy,Gauchet
wskazuje,żenawetjeślinaprzykładwspółczesnaproblematyka
moralnaw„naturalny”sposóbciążykutradycyjnemujęzykowi
religijnemu,ajejwłasnydyskursobarczonyjestreligijnymi
konotacjami,tojednakmamydoczynieniazczymś,cotylko
pozornieprzypominareligijneimaginarium„epokisakralnej”.Nawet
jeśliwswoichpróbachrozumieniasamegosiebieczłowiek
współczesnysięganiekiedypo„religijne”terminy,możejejuż
jednaktraktowaćwsposóbradykalnieodmienny[16].Proceswyjścia
zreligiinaZachodziewydajesię–powielumeandrycznych
zwrotach–ostateczniedomknięty.
NOTABIBLIOGRAFICZNA
TrzonGauchetowskiejkoncepcji„wyjściazreligii”zawierajątrzy
wydanekolejnoksiążki:Ledésenchantementdumonde(1985),
Lareligiondansladémocratie(1999)orazczterotomowe
L’Avènementdeladémocratie(2007–2017),zwłaszczatomIV:
Lenouveaumonde.To,coGauchetmadopowiedzenianatemat
psychiatrii,odnajdzieczytelnikwpisanychwspólniezGladysSwain
książkachLapratiquedel’esprithumain(1980)iLevraiCharcot
(1997),atakżewpracyL’inconscientcérébral(1992).Wątkiściśle
polityczne(choćprzeplecione,jakzawszeuGaucheta,zreligijnymi)
poruszająm.in.książkiLarévolutiondesdroitsdel’homme(1989),
Larévolutiondespouvoirs(1995),Ladémocratiecontreelle-même
(2002–taostatniazbierarozproszoneesejeGaucheta,publikowane
odlat80.przedewszystkimwperiodyku„LeDébat”,którego
Gauchetjestredaktoremnaczelnym),Laconditionpolitique(2005),
Ladémocratied’unecriseàl’autre(2007)orazwspomniana
tetralogiaL’Avènementdeladémocratie.Jegopoglądynatemat
edukacjizawierająm.in.książkiConditionsdel’éducation(2008,
wrazzMarie-ClaudeBlaisiDominiqueOttavi),Refonder
