Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
botakmiałnaimięichdyżurnymyszołap,alenigdzieniebyło
gowidać.Zapewnespałsamotniewswojejciepłejbudzie,nawetnie
zdającsobiesprawyztego,jakizniegoszczęściarz.
–Jakontak…mógł?!Jakmógł?!–wybełkotałaJustynapłaczliwie,
trzymającsięzagłowę.
Elkaniemiałazamiaruodpowiadać.Przemaglowałyjużtentemat
wzdłużiwszerz.
–Zrobićciświeżejherbaty?–spytałazrezygnowanymtonem.
–Aniemaszwódki?–Justynapowiodłapokuchni
rozgorączkowanymspojrzeniem.
Jejbiałkazaczerwieniłysięodpłaczu,powiekiopuchły,
anapoliczkachmalowałysięciemnepręgirozmazanegomakijażu.
Żebydopełnićobrazuzniszczenia,szybkimruchemdłoniroztarła
smarkispodnosa.
–Chceszwódki?–Elkazdziwiłasię,machinalniepodająctamtej
chusteczkę.Tobyłocośnowego.Dotejporyrozpaczkoleżanki
wydawałasięzadziwiającotrzeźwa.–Przecieżprzyjechałaś
samochodem…
–Toco?–Wzruszyłaramionami.–Mamtowdupie.
–Aleniemamczymodwieźćciędodomu!Dominikpojechałdziś
dopracymoimsamochodem,bojegopopsuty.
–Topoczekamnaniego.Odwieziemnieporobocie.
Elkazgrzytnęłazębami.BezczelnaprostolinijnośćJustynydziałała
jejnanerwy.
Odruchoworzuciłaokiemnaściennykalendarz,gdziepoddzisiejszą
datąwidniałzapisekomeczukoszykówki,naktórywieczorem
wybieralisiędoToruniacałąrodziną.Pomimowzbierającejirytacji,
przyzwoitośćniepozwalałajejwyrzucićzdomurozpaczającej
koleżanki,któraprzecieżmogłaulecmrocznejpokusieipowiesićsię
nanajbliższejgałęzi.Drzewdookołaniebrakowało,tymbardziej
żeichtylnepodwórkograniczyłozlasem.
–Dobra,cośsięwymyśli–oświadczyłaofiarnie,wduchu
przysięgającsobie,żeostatnirazdałasięwkręcićwtakąsytuację.
Ostatecznieztąkobietąniełączyłajążadnazażyłość.Poprostupech
chciał,żeupiornascenamiędzyJustynąajejmężemwydarzyłasię
wjejdomupodczassylwestrowegoprzyjęcia.Tużpopółnocycholerny
Piotrobwieściłmałżonce,żejużtakdłużejniepotrafiiodchodzi
doswojejkochanki.Bólwyrytynajegotwarzywydawałsięcałkiem
autentyczny,tymniemniejkiedyJustynapojegokomunikaciedostała
spazmów,onzwyczajniedałnogę.
