Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wrękawiczce,imimochodemrzucaokiemnawidokzokna.Właśnie
podjeżdżawóztransmisyjnyTVP.
–Któryśznaszychsięrozpruł,żetakiezbiegowisko?–pytainspektor.
–Podobnosąsiadnakręciłaferę–odpowiadaprokurator.
–Aczemutujesttakzimno?
–Cześć,Krzychu.Ktośotworzyłokno,prawdopodobnieżeby
wywietrzyć–odzywasięwchodzącydosalonuotyłytechnikkrymi-
nalistyki,Pieńkowski.
–Ktoś?Mąż?
–Nie.Onzastałotwarte.
–Zastał?Czyliwcześniejgoniebyło?Długoleżała?–dopytuje
Biernacki.
–Nie.Zgonnastąpiłprzedpółnocą.
–Topocotencyrkzwietrzeniem?
–Samsięprzekonaj–wtrącaŚwietlik.–Zwłokisąwpokojupopra-
wej,załazienką.
***
Ciszadźwięczywgłowieniczymdzwoneknalekcję,którysięzaciął
iniedasięgowyłączyć.Tylekpamiętatakiprzypadekzeszkoły,do
którejchodził,awydarzyłosiętowczwartejklasie.Wtedyuczniom
pozwolonowyjśćnazewnątrzipoczekać,ażzepsuteustrojstwozosta-
nienaprawione.Dziśdużocichszy,leczniemaltaksamownerwia-
jący,sygnałćwierkapofalachmózgowych,doprowadzającTylkado
obłędu.Mniezresztąteż.Ijeszczetenból.Mamwrażenie,żenasza
głowajestjednymwielkimpolembitwy,zwybuchami,strzelaniną
iokrzykamidodającymiotuchy.Jacekmaochotęwydrzećsię,by
wreszcienastałacisza,alemasklejone,spierzchnięteusta.Ilepiej,
żeniepodnosigłosu.
34
