Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
A.Gromkowska-Melosik,Z.Melosik(red.nauk.),Kulturapopularna:kontekstyteoretyczneispołeczno-kulturowe,
Kraków2010
ISBN:978-83-7587-579-9,©byOficynaWydawnicza„Impuls”2010
Z.Melosik.Kulturapopularna,walkaoznaczeniaipedagogika
21
znakprzepaścidzielącejróżnegrupyspołeczneirazić;możnajądobrzesprzedać,
boprzecieżkanonurodykobiecejsamwsobiefunkcjonujewlogiceupozorowa-
niaikonsumpcji.
Zdrugiejstronywydajemisię,żewielokrotnieprzyznawanieegzotycznemu
pięknupewnegostatusuwramachkanonuodbywasięz„przymrużeniemoka”.
Jesttowwiększymstopniurezultatgryimody,zabawywsymbolekulturoweniż
zmiannapoziomiestandardówestetyki.Masięwrażenie,żeczarnepięknojest
częściąkanonutylko„tymczasowo”iuprawomocnienietomożezostaćwkażdej
chwiliwycofane.WtymkierunkuidąrozważaniaBordo,którapisze,żenieza-
leżnieodwysiłkównarzeczzmianykryteriówurodykobiecejwiększośćkoloro-
wychkobiettakczyinaczejodczuwapoczucienieadekwatnościswojegociała.
Stądichpermanentnasłabośćdoposiadania„długich,prostychwłosówbiałej
kobietyirozjaśnionychmocnooczu”39.Wcałymtymprocesieto,cobiałe,jako
wyznaczniktego,co„normalne”,stajesiępoprostunormąbardziejrozproszoną
i„niewidzialną”–wypartąztego,copublicznewsferęprywatnychkompleksów
ipodświadomości.Paradoksalniewięcprzyjęcieegzotycznegopięknastajesię,
jaksądzę,nietylkodlabiałej,aleidlaczarnejkobietykwestiąstylu.Obieprzy-
bierająjegofragmenty,jeślijesttoakuratmodne.Takwięcczarnakobietastaje
siępięknanasposóbczarnyniedlatego,żejesttointegralnaczęścijejtożsamości,
leczwzwiązkuzfaktemidentyfikacjizaktualnyminormamiobowiązującymi
wświeciekonsumpcjiireklamy.Jednocześniegotowajestwkażdejchwilipró-
bowaćstaćsię„choćtrochębiała”.
Mimowszystkichzasygnalizowanychwyżejzastrzeżeńtrudnoniedostrzec
dlaedukacjiepokiponowoczesnejkonstruktywnychmożliwości,jakietkwią
wpostulaciepotraktowaniakulturypopularnejjakopłaszczyznydziałaniape-
dagogicznego.Młodziludzietraktująnajczęściejformalnąedukacjęjakozło
konieczne;niejestonadlanichaniatrakcyjnąformąodnajdywania„znaczeń”
i„sensów”,anipodstawąpodejmowaniaokreślonychformpraktykispołecznej.
Zkoleikulturapopularnaijejbohaterowiestanowiądlamłodegopokoleniaźró-
dłosensucodziennegożyciaiwspólnoty.Problemocenytegozjawiskaniejest
ważny.Niemasensuzastanawianiesię,czyjestono„dobre”czy„złe”.Takie
ujęciepozwalauniknąćdestruktywnegozderzeniaarbitralnychsystemówpo-
jęćiwartości„wszystkowiedzących”pedagogówzwyobraźniąmłodzieży,któ-
raczerpieswojeźródłogłówniewkulturzepopularnej.Pedagogikapowinna
więczaakceptowaćtękulturęjakopłaszczyznęswojegoznaczącegodziałania.
Jejignorowaniejestrównoznacznezignorowaniemmłodzieżyprzezpedagogikę
orazpedagogikiprzezmłodzież.
Wprzeszłościkulturapopularnatraktowanabyłajako„niedojrzała”forma
kultury,dlatego–niedostrzegana–funkcjonowałapozapedagogiką.Dotyczy
towszczególnościmuzykimłodzieżowejijejbohaterów,którzymająogrom-
39S.Bordo,„MaterialGirl”...,op.cit.,s.280.
