Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Alezpewnościąwięcejjestwśródwastych,którzy
niepodnosząrękinamatkę–ciągnęła.–Wydajesię,
żewłaśniewtymrzecz,prawda?
–Toznaczy?
–Żywiciedonichgłębokąnienawiść,boalbowas
zaniedbywały,albowamisterowały.Aleniejesteście
wstanienicimzrobić.Przenosiciecałątęzłośćnainne
kobietyidlategojemordujecie.Częstozresztąwłaśnie
ztegopowoduwybieraciete,któreprzypominająwasze
matki.
Piotrzacisnąłusta.Znówtaliczbamnoga.
–Twojatopięknakobieta–dodałaNina,wskazując
monitor.–Trochępodobnadotej,którejmasztakdużo
zdjęć.
Langermilczał,boniekojarzył,bywistocietakbyło.
–JoannaChyłka,tak?
–Byćmoże.
–Jąteżwygooglałam.
–I?
–Iwyglądanato,żemaciebogatąwspólnąhistorię.
Niemasznawetpojęcia,jakbardzo,skwitowałwduchu
Langer.Nieodezwałsięjednak.Niezamierzałzagłębiać
sięwtęuliczkę.
SzczęśliwiePokoramachnęłaręką,jakbynie
tointeresowałojąnajbardziej.
–NiemniejsząobsesjęmaszchybanapunkcieKaroliny
Siarkowskiej–podjęła.–Jejfolderteżjestdośćbogaty.
Rzeczywiścietakibył.
PiotrodkilkulatmusiałmiećSiarkęnaoku,apo
zawarciuukładuzprokuraturąjeszczebardziej.Była
tojedynaoskarżycielka,którawtrakciecałejjegodługiej
karieryrealniemuzagroziła.Zebraładowody,działając
jeszczewpoznańskiejprokuraturze,wktórejLangernie
miałżadnychwtyk.Iuderzyławniegotakmocno,jaknikt
inny.
