Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
tekst.
Zuzkawodpowiedziwsadziłapalecwskazującydoust,
udającodruchwymiotny.
–Notak–skwitowałam.–Tobielepiejbrzmi:
Rapeme,
myfriend
wykrzyczaneprzezblondćpuna?
–NieważsięmówićtakoCobainie–zawrzała.–Nawet
niewiesz,jakiemiałciężkieżycie.Jegorodzinasię
rozpadła,kiedyskończyłzaledwieosiemlat.Osiem,
rozumiesz?Wiesz,cotoznaczydlatakiegodziecka?
Dojrzałamżalwjejciemnychoczach.
–Niewiem,cotoznaczy–przyznałam.–Alepotrafię
zrozumiećiwspółczuć.–Przesunęłamdłoniąpojej
ramieniu.
RodziceZuzyrozwiedlisię,gdybyłajeszczemała.
Chybawłaśniedlategotakkochałamuzykówzezłymi
doświadczeniami.Upajałasięichtwórczością.Znajdowała
wniejsamąsiebie–zagubioną,niekochanądziewczynkę,
któraskrywałauczuciapodmaskązadzioryitwardzielki,
jakąnacodzieńgrała.
Doszłyśmydosali,stanęłyśmywdrzwiachikiedytylko
naszymoczomukazałosięszkolnedisco,spojrzałyśmy
nasiebiewymownie.Czasamisięniezgadzałyśmy,jak
toludzie,alebywałyteżtakiechwilejakta–jedno
zerknięcieirozumiałyśmysiębezsłów.Wystarczył
moment,byznowupoczućtęwięź,nadawanienatych
samychfalach,brakpotrzebywyjaśnianiaczegokolwiek.
Todziękitemubyłyśmynajlepszymiprzyjaciółkami.
Wolnapiosenkapłynęłazdużychgłośnikówwiszących
wysokopodsufitem.Subtelnedźwiękimuzykikołysały
przytulonychdosiebienastolatków.Zwyklepootwierane
naościeżoknazasłaniałterazczarnymateriałimitujący
szantung.Choćsalabyłaprzestronna,czułam,jak
zewsządosaczamnielepkawońpotuiperfum
