Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
śpiewałaopromieniachsłońcaiskrzącychsięwtafli
wody,aonprzygrywałjejnagitarze,wspierającgłosem.
DlaZuzkiniemiałoznaczenia,żepiosenkaopowiada
oprzyjacielskiejwyprawienadocean,liczyłosięto,
żeprzeztrzyipółminutygralirazem–stanowilijedność,
tworzyliparę.
Itakotowpadłajakśliwkawkompot.Ażecechowała
jąniezwykłaostrożność,niewyznałaPatrykowi,żejest
wnimzakochana.To,czyonodwzajemniałjejmiłość,
pozostawałorównieżwielkąniewiadomą.Był
introwertykiem–wyrażałuczuciajedyniepoprzezmuzykę
idrobnegesty.Rzadkomówiłoswoichpotrzebach,ale
zawszedbałoto,byZuzceniczegoniebrakowało.
Odnosiłsiędoniejczule,lecznigdynieprzekroczył
granicyprzyjaźni.Byłpowściągliwyioszczędny
wsłowach.Nadzwyczajczęstowyjeżdżał–atodoojca
wNiemczech,atodociotkiweFrancji–ciąglekogoś
odwiedzał.Nadomiarzłegopozakończeniuogólniaka
postanowiłrozpocząćstudiawstolicy.Towszystkobyło
niecozagadkowe.Niektórzymawiali,żechłopak
instynktownieuciekazdomurodzinnego
potraumatycznymwydarzeniuwwigilięBożego
Narodzenia.
Wtedyto,podczaszabawynazamarzniętymstawie,
podjegomłodszymbratemzałamałsięlód.Malecniemal
sięutopił.WyłączniedziękiPatrykowi,któryrzuciłmusię
naratunek,chłopiecocalał.Potymwypadkuukochany
Zuzystałsięjeszczebardziejskryty,ajakbytegobyło
mało,pozdaniumaturyodrazuopuściłStaryLas.
Ogromnarozpacziperspektywaspotkańtylko
wweekendynieskłoniłajednakZuzkidopoproszeniago,
byzostał.Wtenotosposóbprzeztrzylatawspólnego
granianiewyjaśnilisobie,czymjestichznajomość
