Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
jednązakwareliswojejtowarzyszce,aonaprzyjęła
podarunekześmiechem.
Itaknurzałsięwlubieżności,ażwkońcuwParyżu
w1922rokutrafiłnakobietę,zktórąmógł
porozmawiać.Mielizostaćzesobąnacałeżycie.
YvonneGallispracowałajakosprzedawczyni
imodelkawdomumody,gdzieLeCorbusierpokazywał
niektóreswojedzieła.Byłaniemalrównamuwzrostem,
bujnaiponętna,zmocnymmakijażem,wypiszwymaluj
CygankazMonako.Natychmiastpoczuliwzajemne
przyciąganie.Niemogłamudorównaćintelektem
ipodzielałatylkonielicznezjegozainteresowań.
Poślubiezabroniładyskusjinatematarchitektury
wdomuipodczasproszonychprzyjęć.Kiedyzaczęlisię
spotykać,rozmawialioinnychsprawach,piliwino
ijeździlinapiknikinawieś.Byłaelegancka
iegzotyczna,nosiłaobcisłespódnice,kapelusze
wkształciehełmu,koławuszachirobiłalegendarnie
pikantneaioli.Lubiłjejupodobaniedokawałów.
Pewnegorazuskłoniłajednegozichgości,dostojnika
kościelnego,żebyusiadłnapoduszcewydającej
nieprzystojneodgłosy.Innigościenapróżnopróbowali
zanurzyćłyżkiwzupie—okazałosię,żetalerzezostały
przykrytecienką,niewidocznąpowłokązplastiku
—albodostawalisztucznekostkicukru,którenie
chciałysięrozpuścićwkawie,alboteżwpojemniku
namusztardęodkrywaliminiaturowegofallusa.
Regularniepytałagości—nieważne,czychodziło
okolegęarchitekta,czyoposłańca—„Widziałeśją?”.
Zapytana,jaką„ją”,odpowiadała„
Moncul
[moją
dupę]”16.
*
Choćczasemzachowujesięniczymrozbrykanedziecko
albojak„płochliwagazela”,pisałdomatki,„dziękiniej
naszeprzedsięwzięciastająsię
łatwiejsze”17.WDampierre-en-YvelinespodParyżem
wzięliskromnyślub,naktórymbyliichprzyjaciele,
