Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
bypytaćotakiesprawy”.
Tymrazemniemiałazamiarupytać.Zuniesionągłową
przemierzałakorytarzewtowarzystwieswoich
przyzwoitek.Mijaneprzezniądamykłaniałysięwjej
mniemaniuodrobinęzbytniedbale.Nieczułydoniej
szacunku,bowiedziały,żeniejesttunajważniejsza,
apałacoweplotkiutwierdzałyjewtym,żejeszczeprzez
długiczastakzostanie.Nieważne,jakbardzosięstarała,
niemogłazmienićtego,jakpostrzegalijąinni.
–Jeszczenie–mówiłacichutkopodnosem,takżeby
niktpozaniąsamąniemógłtegousłyszeć.
Szłaiszła,pozornieniekończącymisiękorytarzami,
mijająckolejnepomieszczenia,aimbliżejznajdowałasię
skrzydłakrólewskiego,tymczęściejnapotykałanaswojej
drodzepędzącychwpośpiechuludzi.
Wgabinecieojcabyłogłośnojaknatarguwdzień
handlowy.Nalewoodwejściadwóchsekretarzy
pakowałododużychteczekdokumentyorazdekrety
iukładałojewrównestosywciężkimkufrze.
Poprzeciwnejstroniemłodedziewczynyuwijałysięjak
wukropie,byposegregowaćpocztępiętrzącąsię
wstosach.Ojciec,zbytzajętyswoimimałymiwojenkami
iintrygami,znowuignorowałwiadomościprzychodzące
odlordówzczterechstronkontynentu.
Możetenwyjazdwyjdziewszystkimnadobre,
przynajmniejbędęmogłasiętymzająć
,pomyślałaRaina,
zatrzymującsięwprogu.
Wpierwszejchwiliojciecjejniezauważył,pogrążony
wrozmowiezeswoimbratemGertrandem.Możecelowo
udawał,żejejniewidzi.Czekaławięc,ażjegoniebieskie
oczyspocznąwreszcienajejtwarzy.
Gdywkońcusiętostało,skłoniłasiębardzonisko,
niemalwpas.Następniezgodniezezwyczajem
przemierzyłapokóji,ponowniepochylającgłowę,
ucałowałapierścieńnaserdecznympalcukrólewskiejręki
