Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Niejestempewna.Niewydajemisię,bychodziło
tylkooułatwieniepracyochmistrzyni.–Pochyliłasię
lekko,upewniającsięjednocześnie,żeniktniepatrzy
wichkierunku.–DlaczegonagleKoroniezależałoby
naprzydzieleniuarcyksięciu…
Matkauciszyłająkrótkimruchemręki.Mimowszystko
obawiałasię,żektośusłyszyichrozmowę.
–Rozumiem,comasznamyśli.Dlategomusiszbyć
bardzoostrożna–powiedziała,kładącnacisknaostatnie
słowaipatrząccórcegłębokowoczy.–Będziesz
wiedziała,corobić.
AleAntoinettemiaławątpliwości.Przezresztętygodnia
uczyłasięprowadzeniaksiągrachunkowych,planowania
dostawiprowadzeniakorespondencji.Pogodzinach
uczyłasiępodpisywaniadokumentów.Nigdydotądnie
byłotakiejpotrzeby,więczpoczątkulitery,którekreśliła
napożółkłympapierze,byływyjątkowokoślawe.Pani
Oesterbergpodpowiedziałajej,żelistypowinna
podpisywaćjako„młodszaochmistrzyni”,awynikało
togłównieztego,żeAntoinetteniemiałanazwiska.
Większośćosób,któreurodziłysięwGnieździealbo
mieszkałytuodlatdziecięcych,posługiwałasięwyłącznie
imieniem.Robiławięctak,jakjejkazano,choćodczasu
doczasusprawdzała,jakjejimięprezentujesię
napapierze.
Potym,jaknazebraniupałacowejsłużbyoficjalnie
ogłoszonojejnowąpozycję,zgodniezpoleceniem
wybrałagrupępięciuosób,któremiaływrazzniąsłużyć
uarcyksięcia.Niektórzyodmawiali,tłumacząc,żenie
pragnątakiejposady,nawetjeślijestonawyróżnieniem.
Antoinettetorozumiała.Reputacjaarcyksięciabyła
wątpliwa.Niebyłochybaosoby,któraniesłyszałaby
ojegotrudnymcharakterze.Zastanawiałasię,czy
powinnazapytaćswojąmatkęoto,czyzechciałabyznią
pracować,choćwiedziała,żeczułabysięźle,wydającjej
