Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wnos.Doskonalewiedziała,żejejcórka,mimozakazu
ikar,niezrezygnujeztychmałychodstępstw
odobowiązków:patrzenianatancerzywbłyszczących
strojachczyzrywaniajabłekwogrodzie,gdynikogonie
będziewokolicy.
Aletowszystkodziałosiętakdawnotemu.Jeszcze
przedwojną.
GdyAntoinettezatrzymałasięprzeddrzwiamigabinetu,
rękawemwytarłapot,którypojawiłsięnajejczole.
Uniosładrżącądłońizapukała.Pochwiliusłyszała
zaproszeniedośrodka.
PaniOesterbergkierowałapałacowąsłużbą,odkąd
Antoinettesięgałapamięcią.Ochmistrzyniwymagała
dokładnościizdyscyplinowania,ajednymspojrzeniem
potrafiłaprzywołaćkogośdoporządku.Jasnewłosy
poprzetykanesiwiznąupinaławciasnykok,przezcojej
podłużnatwarznabierałaostrości,anoszdawałsię
dłuższy.Zazwyczajmożnabyłozastaćjąprzeglądającą
księgirachunkowelubzapisującącośwjednymzwielu
skórzanychnotesów.Kobietaunosiłaznadnichwzrok,
gdyktośpojawiałsięwgabinecie,imachnięciemręki
kazałazamknąćzasobądrzwi.Potrafiłazkamienną
twarząomawiaćwszystkiewykroczenialubbłędy,które
popełniłosięwciąguostatniegotygodnia.
Tymrazembyłoinaczej.Niebyłorachunkówani
pełnegopogardyspojrzenia.
–Chciałamniepaniwidzieć?–zapytałacicho
Antoinette,zaplatającręceprzedsobą.
PaniOesterbergspojrzałanazegarwiszącynaścianie.
–Jużpoobiedzie?–zagadnęła,niezważającnazadane
pytanie.–Mamysporodoomówienia.–Usiadłaprzy
biurkuizaczęłananimwszystkoporządkować.
Antoinettenawetniepróbowałaodpowiedzieć.Nie
miałapojęcia,dlaczegozostaławezwana.Czyktośsię
naniąposkarżył?Czyzarazsiędowie,żeniemadlaniej
