Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
ROZDZIAŁIII
Nastaławreszcieniedziela.Dziśmiałdonasprzybyć
zwizytąnapodwieczorekdoktorHanzelzcórką.
Zsamegoranaudałamsiędoszpitala,byjakcodzień
podaćpodskórniekoloidsrebraiupuścićzbierającąsię
wydzielinęropnąumojejmałejpacjentki.Wymioty
ustąpiły,jednakżewdalszymciąguutrzymywałosię
wzdęciebrzuchaipodwyższonatemperaturaciała.
Zaleciłamwięczrobienielewatywy.Kazałamrównież
wykonywaćokładyzlodunabrzuch.Naszczęściedziecko
niegorączkowałojużtakbardzoipowoliodzyskiwało
równieżapetyt.
–Jestpanicudotwórczynią–usłyszałam,gdy
pochylałamsięzestetoskopem,osłuchującserceipłuca
dziewczynki.
Słuchałamzulgąmiarowychtonówispokojnych
szmerówoddechowych.Matkadzieckawpatrywałasię
wemniezniewysłowionąwdzięcznością.
–Myślę,żezakilkadnipanicóreczkabędziemogła
opuścićoddziałiwrócićdodomu–odpowiedziałam
zuśmiechem.
Gdywróciłamzpracy,byłojużpołudnie,awsalonie
unosiłsięaromatmielonejkawyikardamonu.Pamiętam,
żemojanieżyjącamatkatakbardzokochałatenzapach,
żeczęstoprosiłasłużbę,byspecjalniemielonoziarenka,
anastępniezagotowywanomieszkankęwkawiarce,tylko
poto,abywnętrzewypełniłosięukochanąprzeznią
wonią.Samaniemogłapićdużotegonapojuzkofeiną
