Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
Tomojaciotka–wtymrokunasodwiedziła.
Ma70latijestwwielkichpretensjach.Żyjezrenty–
starczajejnaróżnemaseczkiupiększające,kieckiipotrafi
wyglądaćna40lat.Alejestłysainosiperukę.
Ażejestpraktyczna,towradzieckiejstrefie
obstalowałasedwienazapas,botaniej.Unasjestciasno
ijamusiałemtopatrzeć–toniepatrzeć,żebyjejnie
zawstydzaćprzytych„perugach”.
5/„Jakrodzicejechaliodślubu:
pokojowapowiedziałanaprogu–
maszcilos–samowarsiępopsuł”.
TowspomnienierodzinneHaniNałkowskiej,
opowiadaneprzyrodzinnejherbaciezmężemgłuchym
80-letnim9(wyszłazaniegotrzylatatemu,alejużumarł).
Siostramęża,teżgłucha,ma85lat.
Hania,skandującwolnosłowaisylaby,wykrzykiwała
tozabawnekiedyśwspomnienie.Mążsięśmiał.Ale
szwagierkanieusłyszała.Haniawykrzykiwałaporazdrugi
anegdotkę.–Szwagierka(takiślepy,zasuszonyHomerek)
zaczynałachichotać.
Alemążdlaodmianypytałzczego,botymrazem
onnieusłyszałimyślał,żetonowydowcip.–
Haniazaczynałaporaztrzeci–itd.
Zdartapłytagramofonowa–szafa
itd.
Tojestskleconenamoichpantomimach–
topografiachscenicznych.Darowujęmutekst,alechcę
byćodpowiedzialnyzato,cowteatrze–jeślijużrazsię
otymmówi–jestmoje:materiaiinscenizacja–cojuż
jestrównocześniewdramacie.
Nigdy,piszącdoCiebie,niemampewności,czy
wyślę.–Atenlistwłaśnie–mimożemampewność,
żeniepowinienbyćwysłany–mampewność,żewyślę.–
Iletusprawsiękrzyżuje.Mojezamierzonewczasie
odejścieodMirona–najmniejważne.Będziepisarzem,
jakimmożebyć.Janatowpływumiećniemogę.
Możemojeodejściepostawiczyściej,inaczejjegosprawę
pisarską.
KrzywdzęMirona,piszącdoCiebietenlist.Narażam
