Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
izrozpaczonegożolnierza)iwwersyfikacji(ludowedystychyzniepeł-
nymirymami).Prostotategowiersza–aprostotawsztucejestza-
wszerzecząnajtrudniejszą–scalawsobietradycjęstaregogatunku
lirycznego–żalu,trenu.Taumiejętnośćscalenia,dotarciadoistoty
poezji,jejesencji,dokonujesięuBroniewskiegozawszeprzezurucho-
mienieiżywyzwiązekzpolskątradycjąpoetycką,zwłaszczazliryką
romantyczną.Niejesttojednakzwykłagraztradycją,anipróbapod-
jęciadawnychformigatunkównp.poematudygresyjnego,jakwKwia-
tachpolskich(powst.wRiodeJaneiroiwNowymJorkuwlatach1940–
–1944)JulianaTuwima,leczgłębokainterioryzacjaduchapoezjiro-
mantycznej,wchłonięcietradycjiiscaleniewewłasnymjęzykuistylu.
WierszDopoezjiztomikuBagnetnabrońjestwyznaniemosobistym,
alejestrównocześniepowtórzeniemromantycznegowzorupoetymo-
dulującegokształtświata,wiernegoswojemuposłannictwu:
Mojeżyciepodobnelustru
wktórymzłyprzeglądasięlos:
każdeprawoikażdyustrój
wcałopalnyrzucamniestos.
.........................
Potępionywniebieiwpiekle,
słyszętylko,kiedymniezwiesz,
inierzucamzasiebieprzekleństw,
tylkorzucamprzedsiebiewiersz.
Wielerazylosmnieoszukał,
aletyśnajwierniejszazgwiazd,
całeżyciepłynęiszukam
woceanieludziimiast,
całeżyciejestemnafroncie,
Ikarowyzacząwszylot,
jaksamolotztychniebmniestrącisz,
żebymspadłjakmiażdżącymłot,
żebymrunąłsercempłonącym,
jakprzedwiecznejlegendyptak:
obietnicaumierającym,
awalczącym–bojowyszlak.
ObatomikiwojenneBroniewskiegoscalająwątkiosobiste,dra-
maty,rozpaczeizwątpienia,zpublicznymi.WierszeListzwięzienia,
Comitamtroski,Akiedybędęumieraæ,Persja,Damaszek,Róża
Saronu,MazurekSzopenasązapisemtrudnejdrogizradzieckich
więzieńprzezPersjędoJerozolimy.Alewkażdymznichutrwalony
zostajetakżeloszbiorowy–dojmującejnostalgiitułaczy,determina-
cji,niepewnegojutra.NadrzekamiBabilonu,wJerozolimiejeststale
Polska:takiejmetamorfoziepodlegawszystko,copoetaspotykapo
27
Dopoezji
