Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
atmosferę,rzucampółżartem:–Postawiszmikawęizapomnimy
osprawie.
Patrzynamnietakimwzrokiem,jakbymmuzrobiłakrzywdę,iod
razuzaczynamżałowaćchwilowegoprzypływuodwagi.
–Nieprzesadzasz?–warczyjużewidentnierozzłoszczony.
–Wyluzuj,tobyłżart.Wzasadzietojesteśmiwiniennowe
spodniedobiegania,jeślikawadlaciebietozadużo.–Wkurzonajego
reakcją,krzyżujęręcenapiersiiczekamnaodpowiedź.
–Wzasadzietochybaniejestemcinicwinien.Teżmiałaśtelefon
wdłoni,więcrówniedobrzetotymogłaśnamniewpaść.
–Co?Chybasobieżartujesz,awłaściwietonie,botysięchyba
nieznasznażartach.–Chcecośodpowiedzieć,alemuprzerywam:–
Dobra,odpuść!–Unoszęręcedogóryiodwracamsię,żebypobiec
dodomu.–Nienadymajsiętak,bocizaworekpuści!–krzyczę
doniego,biegnącjużwswojąstronę.
Cozawrednytyp!Niedość,żezepsułmispodnieimnie
przewrócił,tojeszczenieumiesięprzyznaćdowiny.Dotego
wszystkiegojestwredny.Niezłycharakterek,niemaco.
Wróciwszydodomu,postanowiłamsięnajpierwwykąpać.
Zabłoconebutyzostawiłamnawycieraczcepoddrzwiami.Nie
zdążyłamsiędobrzeumyć,kiedyusłyszałamwaleniedodrzwi.
Zakładamszlafrokiotwieramdrzwi.Stoitammójnowysąsiad.
–Tak?Zapomniałeśczegoś?–Piorunujęgowzrokiem.
–Anibyczegomiałbymzapomnieć?–odpowiada,zdyszany
odbiegu.
–Nonaprzykładpowiedzieć„przepraszam”?
Zignorowałmojepytanieiodrazuprzystąpiłdoataku:
–Czywiesz,żewystawianiebrudnychiśmierdzącychbutów
nawspólnymkorytarzujestzłamaniemregulaminubudynku?
–Co?Oczymtymówisz?–Podążającwdółzajegowzrokiem,
