Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
odnajdujęswojebuty.
–Słuchaj–zaczynam,jużmocnozirytowana–zostawiłamjetutaj
dosłownienapięćminut,żebyobeschłyzbłota.Inapewnonie
sąśmierdzące!–dodajęzwyrzutemikrzyżujęręcenapiersiach.
–Wedługregulaminulokatorówniemożnapozostawiać
nakorytarzutakichrzeczy.–Uśmiechasięzłośliwieikontynuuje
swojątyradę.–Wzwiązkuztym,żemojemieszkaniejestobok
twojego,uprzejmieinformuję,żejeślisytuacjasiępowtórzy,złożę
naciebieskargędoadministracjibudynku.
Wytrzeszczamnaniegooczyzniedowierzaniemiczuję,jak
naskronipulsujemiżyłkazezdener-
wowania.
–Chybasobiejajarobisz?!Mieszkasztutajodtygodniaiwydaje
cisię,żemożeszmirozkazywać?
–Nieważne,jakdługotutajmieszkam.Możektoś,ktowcześniej
byłtwoimsąsiadem,tolerowałtakieswobodnezachowanieiłamanie
regulaminu,alejaniebędęnatoprzymykałoka.–Naglejegowzrok
prześlizgujesięwokolicemojegobiustu.Spoglądamniżej
iuświadamiamsobie,żemójszlafrokniecosięrozchylił,odsłaniając
trochęwięcej,niżzamierzałampokazać.
–Hej!Tumamoczy!–krzyczę,zawiązującciaśniejpasek,alemój
sąsiadjużoddaliłsięwkierunkudrzwidoswojegomieszkaniaizanim
zanimizniknął,zdążyłjeszczeusłyszeć,jakzanimkrzyczę:
–Prosiak!
Tegojużbyłozadużo!Chcewojny,tobędziejąmiał.Jateż
umiembyćwrednaipokażęmu,nacomniestać!
–Patrz,coznalazłamdlaciebie!
Agneswyciągawmojąstronęrękęzpapierowątorebką.Zaglądam
dośrodkaiczuję,jakmojepoliczkizaczynająpłonąć,aciepłorozlewa
siępomojejtwarzyażdouszu.
