Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
małymtowarzyszem,który–skorotylkolódjego
onieśmieleniadostateczniestopniał–okazałsiębyć
bardzosympatycznym,bystrymizajmującymchłopcem.
Obydwajszybkostaliśmysiędobrymiprzyjaciółmi
–jednakczykuzadowoleniujegomamy?Tegonie
potrafiłemstwierdzićnapewno.Napoczątkuodnosiłem
wrażenie,żechętniewylałabykubełzimnejwody
nazarzewienaszejzażyłości,żewolałabynasząprzyjaźń
zdusićwzarodku.Alewbrewswympierwotnym
uprzedzeniom,wmiaręupływającegoczasumusiała
dojśćwreszciedowniosku,żejestemzupełnieniegroźny,
żemojeintencjesączysteiżeznajomośćzemnąimoim
psemprzynosijejsynowiwieleradości,bowiemprzestała
protestować,anawetzaczęławitaćmnieuśmiechem.
SamArthurzaś,jeślidostrzegłmniezdaleka,
wykrzykującpozdrowienia,wybiegałminaspotkanie.
Jeżelijechałemwłaśniewierzchemlubwpobliżu
znajdowałsięjedenzmoichkonipociągowych,dbałem
oto,abychłopcanieominęłaprzejażdżka.Agdydziecko
siedziałojużnagrzbieciezwierzęcia,jegomatkazawsze
podążałazanim–domyślamsięjednak,żenietylko
poto,ażebyustrzecjeprzedupadkiem,leczrównież,
byupewnićsię,żeniezaszczepiamwnimżadnych
niewłaściwychidei.Zdawałasięnajbardziejrada,kiedy
chłopiecbiegałiswawoliłwrazzSancho,ajaszedłem
obokniej.Obawiamsię,żeniebrałosiętozjej
zamiłowaniadomojegotowarzystwa(choćniekiedy
lubiłemłudzićsiętąmyślą),leczraczejzprzyjemności,
jakąsprawiałjejwidokszczęśliwegoArthura
zażywającegoruchu–takbardzopotrzebnegojego
delikatnemuciałkuitakrzadkoprzezeńzaznawanego
zbrakuodpowiednichjegowiekowitowarzyszy
dozabawy.Ibyćmożedodatkowąosłodęstanowiłodla
niejto,żeidącobok
niej
,znajdowałemsięzdalaodjej
dzieckainiemogłemwyrządzićmu–celowoczyteż
