Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
„Dlaczyjegoświętegospokoju?”—zadałsobiepytanie.
Zgasiłpapierosaobarierkęistrzeliłniedopałkiem
naschody.„Jutromatkaznajdziepeta.Wściekniesię.
Ibardzodobrze”—pomyślał.Otrzepałdłonieiwrócił
dośrodka.
*
—Ewuniu,niepowinnaśdawaćmutylepalić—zwróciła
sięteściowadodrugiejsynowej,stawiającnaśrodkustołu
garnekzbigosem.—Togozabija.Wiesz,
żemaproblemyzpłucami.Onmówi,żetotylkoalergia
natrawy,alemyślę,żetomożenawetastma.Aczy
tywiesz,jakastmajestniebezpieczna?—westchnęła.
—Możeudusićczłowieka.Noitenkaszel!Wszystko
słychać.Mieszkamyprzecieżpodwami.Trzebacośztym
zrobić.
—Astmagodusi?Amożedusigozupełniecoinnego?
—wystrzeliłaEwa,boznaturykażdąuwagębrałamocno
dosiebie,natomiastteodteściówjakośszczególnie
wyprowadzałyjązrównowagi.
—Coty,dziecko,chceszprzeztopowiedzieć?—Magda
przyjrzałajejsięwskupieniu.—Wolałabym,żebyś
mówiłatrochęjaśniej.Czytotematnazagadki?Czasem
strachsięodezwać,naprawdę,ajaprzecieżtylko
martwięsięosyna.
—Tatapali,mamapaliijakośtomamienie
przeszkadza.—Ewaznowupowiedziała,copomyślała.
Magdaspojrzałananiąimachnęłarękązrezygnacją.Nie
dogadywałasięzsynowymi.Obiebyłyuparteinie
słuchałydobrychrad.Szkodagadać.
