Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wmiejscu,gdziejezostawiłaprzedwyruszeniem
naposzukiwaniaAmandy.
ZrobiładlaJimmy’egowszystko,comogła:obmyła
gąbkąnajbardziejzabrudzonemiejsca,posmarowała
miodempowierzchowneskaleczenia,wlaładousteliksir
zgrzybówprzeciwinfekcji.PodałamuMakiWierzbę,
łagodzącebólizapewniającespokojnysen.Naranęstopy
zaaplikowałamałeszareczerwie,byzjadłyzakażoną
tkankę.Sądzączesmrodu,byłnatonajwyższyczas.
–Coto?–spytałajednazdwóchDerkaczanek,
tawysoka.–Dlaczegokładziesztemałezwierzęta
naYeti-Jimmym?Czyonegozjadają?
–Łaskocze–powiedziałJimmy.Miałpółotwarteoczy;
Makzaczynałdziałać.
–PrzysłałajeOryks–odparłaToby.Chybabyła
todobraodpowiedź,boDerkaczankisięuśmiechnęły.–
Nazywająsię„czerwie”–ciągnęła.–Zjadająból.
–Jaksmakujeból,oToby?
–Czymyteżpowinniśmyzjadaćból?
–Gdybyśmyzjedliból,topomogłobyYeti-Jimmy’emu.
–Bólbardzośmierdzi.Czyjestsmaczny?
Powinnawystrzegaćsięmetafor.
–Bólsmakujetylkoczerwiom–powiedziała.–Nie.Nie
powinniściezjadaćbólu.
–Wyzdrowieje?–spytałaRen.–Magangrenę?
–Mamnadzieję,żenie–powiedziałaToby.Dwie
Derkaczankipołożyłynanimdłonieizaczęłymruczeć.
–Spadam–wymamrotałJimmy.–Motyl.Odeszła.
Renpochyliłasięnadnim,odgarnęłamuwłosyzczoła.
–Śpij,Jimmy–powiedziała.–Kochamycię.
