Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Broniszgo?Potym,jakcięrzucił?
–Rzuciłnierzucił,terazjestponiekądbohaterem–
powiedziałaRen.–PomógłuratowaćAmandę.Wiesz,
sammałoniezginął.
–Amanda–powiedziałCroze.–Niewidzęjej.Gdzie
jest?
–Tam.–RenwskazałanagrupęDerkaczanek,które
otaczałyAmandę,głaskałyjąiłagodniemruczały.
Rozstąpiłysię,żebywpuścićRendoswojegokręgu.
–ToAmanda?–zdziwiłsięCrozier.–Jacię!Wygląda
jak...
–Nicniemów–ucięłaRen,biorącAmandę
wramiona.–Jutrobędziewyglądałalepiej.No,może
zatydzień.–Amandasięrozpłakała.
–Odeszła–powiedziałJimmy.–Odfrunęła.Świniony.
–Kurde–rzuciłCrozier.–Jakietoporąbane.
–Croze,wszystkojestporąbane–powiedziałaRen.
–Okej,okej,przepraszam.Zarazschodzęzwarty.
Może...
–ChybapowinnampomócToby–przerwałamuRen.–
Wtejchwili.
–Rozumiem,żedziśśpięnaziemi,skorotenpojeb
zająłmiłóżko–powiedziałCrozedoManata.
–Weźwydoroślej–powiedziałaRen.
Tylkotegonambrakowało,pomyślałaToby.Sprzeczek
młodychzakochanych.
ZanieśliJimmy’egodoboksuCroze’aipołożylinałóżku.
TobypoprosiładwieDerkaczankiiRen,żebyjej
poświeciłylatarkami,któreprzyniosłazkuchni.Później
odszukałaswojemateriałymedycznenapółce,
