Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
naoślepiająceświatłoporanka.
Mimowczesnejporysłońcejużpłoniebiałymblaskiem.
Tobynaciągajedenkoniecprześcieradłanagłowę,żeby
sięosłonić,rozglądasiępopodwórkuprzedglinianym
domkiem.Rudymegarunos,wciążnawolności,patrzy
przezogrodzenienawarzywawogrodziekuchennym,
przeżuwająckudzu.Kompaniwzagrodziemeczą
doniego:srebrne,niebieskie,zielone,różowe
megarunosy,brunetkiiblondynki:pełnagamabarw.
„Megarunosydadzącimegawłosy!”,zachwalała
reklama,kiedyrozpoczętohodowlętychstworzeń.
DziśTobynosiwłosyprzeszczepionezmegarunosa;
kiedyśniebyłakruczoczarnąbrunetką.Możetodlatego
megarunoswszedłdojejboksuilizałjąponodze.
Przyciągnęłagoniesól,tylkosłabyzapachlanoliny.
Myślał,żesąspokrewnieni.
Byletylkoniepokryłmniejedenzbaranów,myśli.
Będziemusiałauważać,żebynierobićzsiebiepotulnej
owieczki.Rebeccanapewnojużwstałaikrzątasię
wkuchniprzyśniadaniu;możezabunkrowaławswoim
składzikujakiśszamponozapachukwiatowym.
ReniModraszeksiedząwcieniunieopodalogrodu
pogrążonewrozmowie.JestznimiAmanda,wpatrzona
nieobecnymwzrokiemwdal.StanUgoru,taknazwaliby
toOgrodnicy.Stawialitędiagnozęwodniesieniu
docałegoszereguprzypadłości,oddepresjiprzezstres
pourazowypopermanentnyhaj.Teoriabyłataka,
żewstanieUgoruczłowiekzbieraioszczędzasiły,karmi
duchamedytacją,zapuszczaniewidzialnekorzonki
weWszechświat.Tobymaszczerąnadzieję,żetakjest
teżzAmandą.Byłatakżywymdzieckiemnajejlekcjach
wszkoleOgrodnikówwOgrodzienaDachuEdencliff.
Kiedytobyło?Dziesięć,piętnaścielattemu?
Zadziwiające,jakszybkoprzeszłośćstajesięidylliczna.
