Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
–Tak–mówimężczyzna.–Wędrujedonas.
–Biegnie,czasemszybko,czasemwolno.Czasem
idzie,bojestzmęczony.CzasemgoniągoŚwiniony,
bonierozumieją.Czasemwchodzinadrzewo–dodaje
niższakobieta.
–Kiedytuprzyjdzie,obudzisię–mówimężczyzna.
–Gdziebył,kiedywyruszyłwtęwędrówkę?–pyta
Tobyostrożnie.Niechceokazaćniedowierzania.
–ByłwJaju–mówiwyższakobieta.–Tam,gdzie
byliśmynapoczątku.ByłzDerkaczemizOryks.Zstąpili
znieba,żebyspotkaćsięznimwJajuiopowiedzieć
muwięcejhistorii,którenamprzekaże.
–Stamtądpochodząopowieści–kontynuuje
mężczyzna.–AleterazwJajujestzaciemno.Derkacz
iOryksmogątambyć,aleYeti-Jimmyjużnie.–Wszyscy
trojeuśmiechająsięciepłodoToby,jakby
wprzekonaniu,żezrozumiałakażdeichsłowo.
–MogęobejrzećrannąstopęYeti-Jimmy’ego?–pyta
grzecznie.Niesprzeciwiająsię,chociażniezabierają
zniegorąkidalejmruczą.
Tobyoglądaczerwiepodszmatką,którązeszłejnocy
obwiązałastopęJimmy’ego.Pracowicieusuwająmartwą
tkankę;opuchliznaschodzi,ciekniemniejropy.Tapartia
czerwiwkrótcesięprzepoczwarzy:jutrotrzebabędzie
zdobyćtrochęgnijącegomięsa,zostawićjenasłońcu,
zwabićmuchy,żebypojawiłysięnoweczerwie.
–Yeti-Jimmyjestcorazbliżej–mówiniskakobieta.–
Wkrótceznowubędzienamopowiadałhistorie
oDerkaczu,takjaktorobił,kiedymieszkałnaswoim
drzewie.Aledzisiajtotymusisznamjeopowiedzieć.
–Ja?–dziwisięToby.–Przecieżnieznamżadnych
historiioDerkaczu!
