Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
—Niejednapróbowałabraćwszystkichwokółnalitość,apotem…
—Zbytecznymdramatyzmem?!—Martawstałaenergicznie
zkrzesła.
—Proszęusiąść!—Prokuratorwokamgnieniuzareagowała.
—Nie!Dośćjużwykonywaniapoleceń!—Waresztowanej
narastałazłość.—Dośćżyciapoddyktandoinnych!Dość!
—Niechżesiępaniuspokoi,bokażępaniąskuć!—Marlenasplotła
ręcenapiersiipowstrzymujączniecierpliwienie,dodała:—Tojak,
zawołaćfunkcjonariusza,bokolega,jakmniemam,nienosiprzysobie
kajdanek?—rzuciławprzestrzeńpokojuprzesłuchań,nieodwracając
głowywkierunkustojącegozaniąkomisarza.
—Abotopierwszyraz?—warknęłaMarta.—Niczymmniepani
nienastraszy!Chciałpanwiedziećdlaczego?—Skierowaławzrok
naSylwka.—Bodośćjużtegokopania,szarpania,biciapobrzuchu,
kneblowaniaust,bydziewczynkiniesłyszałynaszychkłótni,
zamykanianadługietygodniewsypialni.
—Noipocotebrednie?—Fabiańska,wyrażajączdecydowane
powątpiewanie,spojrzałaspodbykanapodejrzaną.
—Toniebrednie!—mówiłapodniesionymgłosem,nadalstojąc.
—Proszęnatychmiastusiąść!—krzyknęłaMarlena.
—Nieusiądę!—wrzasnęła.
—Strażnik!—Prokuratorpodeszładodrzwiiwalnęławniepięścią,
zniesmaczonabiernąpostawąobserwującegojezchłodnąminą
policjanta.
—Mogłabypanitakżyć?—Martazrobiłakilkakrokówidopiero
wtedymiędzykobietamistanąłSylwek.—Niechpaniodpowie!
—Jatuzadajępytania—syknęłaprokuratoribardzowolno
wykonałaobrótkuprzesłuchiwanej.
—Mogłabypanitakżyć?—powtórzyłaznacznieciszejMarta.
—Mapaninapotwierdzeniesłówjakieśdowody?Obdukcje?
Zdjęcia?Śladypopobiciu?Zgłoszenienapolicję?Świadków?
Cokolwiek?
—Niemam.
—Zatempostanowiłapaniwakciedesperacjipostawićnadziałanie
opartenarzucaniuoszczerstw.Takmyślałam—dokończyła
beznamiętnieiskorzystałazokazji,żestrażnikakuratwszedł
dopokojuprzesłuchań.—Tozeznaniemiwystarczy.Proszę
odprowadzićpodejrzanądoaresztu.
—Wjednymmuszępaniprokuratorprzyznaćrację.Proszęznaleźć
naprawdędobregoadwokata—dodałSkwierczyński,zanim
