Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wróżyło.
Wojtyniakmilknie.Marszczyczołoipochwilisię
uśmiecha.
–Takaciekawostka–mówi.–Gdysprawazrobiła
sięgłośnaimedialna,nakomendęzgłosiłasiępewna
paniioznajmiła,żewie,gdziesązwłokidziewczynki.
ZaprowadzonojądonaczelnikaKnoffa,któremu
zaoferowałapomoc.„Wskażęwammiejsce
–powiedziała.–Alemusiciedaćmijejzdjęcie
iprzydzielićoficera,którywierzywmojądziałalność”.
Gdywyszła,naczelnikzawołałmnieimówi:„Słuchaj,
zgłosiłasiętutakajakaś.Popapierachwnioskuję,
żejestmądrzejszaodwszystkichmądrych.Twierdzi,
żewie,gdzieleżyAlinka.Pojedziesz?”.„Szefie
–janato–niewierzęwtowogóle.Alejakszefchce,
topojadę”.„Tojedź”,„Nodobrze”.
Oficerśmiejesię.
–WywlokłamniezaPoznań–opowiadadalej.–Pół
Biedruskaprzeszliśmy,alenicoczywiścieztegonie
wynikło.
