Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
VII
Minęłopięćlatoddnia,wktórymporzuconażonazostałazłożona
wgrobie.Byłterazrok1866.
Pewnegodniawgazetachpojawiłysiędwieszczególne
wiadomości–wiadomośćopodniesieniudogodnościpara
iwiadomośćosamobójstwie.
PanDelamayn,któremudobrzeszłowsądzie,jeszczelepiejradził
sobiewparlamencie.Stałsięjednązwybitniejszychosobistości
wIzbieGmin.Przemawiałklarownie,sensownie,skromnieinigdy
zadługo.SkupiałnasobieuwagęIzby,podczasgdyzdolniejsi
odniego„przynudzali”.Przywódcyjegopartiipowiedzieliotwarcie:
„MusimycośzrobićdlaDelamayna”.Nadarzyłasięokazja
iprzywódcydotrzymalisłowa.RadcaGeneralnyawansował
iDelamaynzająłjegomiejsce.Starsiczłonkowiesądupodnieśli
wrzawę.Ministerstwoodpowiedziało:„Potrzebujemyczłowieka,
któregosłuchająwIzbieGminimamygo”.Gazetypoparłynową
nominację.Wywiązałasięwielkadyskusja,anowyRadcaGeneralny
swoimpostępowaniemuzasadniłdecyzjęministerstwaiopinięgazet.
Jegowrogowiemówilikpiąco:„ZaroklubdwazostanieLordem
Kanclerzem!”.Wdomowymgronieprzyjacieleopowiadalimiłeżarty,
zktórychwypływałtensamwniosek.OstrzegaliJuliusaiGeoffreya,
dwóchsynówgospodarza(podówczasstudentówcollege’u),żeby
ostrożniezawieraliznajomości,jakożewkażdejchwilimogąstaćsię
synamilorda.Wszystkowskazywałonato,żefaktycznietaksięstanie.
Mniejwięcejwtymsamymczasie–jakżeprawdziwejest
powiedzenie,że„sukcesrodzisukces”–zmarłbezdzietnykrewny
izostawiłpanuDelamaynowipokaźnymajątek.Latem
sześćdziesiątegoszóstegozwolniłosięstanowiskosędziego
przewodniczącego.Ministerstwojużwcześniejwydałomianowanie,
