Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
66
Meandryprawakarnegoikryminalistyki
nsprawstwaspołecznieniebezpiecznego”17albowymoguobiektywnejszkodliwo-
ści(bezprawności)czynu(zachowaniasię)18.Dominowałojednakprzekonanie,
iżsprawstwowyznaczaćnależyodwołującsiędoteoriirównowartościwarunków.
Szerokizakreszachowańprzyczynowychwystarczynastępnieograniczyćstosując
jedyniekryteriumwiny,bowiemnwspółczesneprawokarnewymagaobokistnie-
niazwiązkuprzyczynowego,azatemzwiązkutypuprzedmiotowego,ponadtoist-
nieniazwiązkupodmiotowego,czyliwiny”19.Rozwiązanietakie—jakpodkreślał
wostatnimokresieobowiązywaniakodeksukarnegoz1969r.E.Pływaczewski
—zakładająceprzypisanieskutkuzgodniezkoncepcjąnieograniczonegozwiązku
przyczynowego,nopartenarównorzędnościprzyczyn(tzw.teoriaekwiwalencji),
zkorekturąwzakresiepodmiotowym,tj.odpowiedzialnościzaskutekwzależ-
nościodistnieniairodzajuwiny”przyjętojeszczepodrządamikodeksukarnego
z1932r.injestononadalakceptowanewpraktyceorzeczniczej”20.Przezwielelat
wjudykaturzeszerokoprzyjmowanozatemzałożenie,iżnwłaściwąprawukarne-
mutamąigranicąodpowiedzialnościkarnejsprawcynagruncieobiektywniepoj-
mowanegozwiązkuprzyczynowegosąsubiektywneelementyodpowiedzialności
wpostacizawinienia”21.Stanowiskutemudawanoniejednokrotniewyrazwuza-
sadnieniachorzeczeńsądowych22.Dotyczytonietylkopoglądówformułowanych
przezsądywokresieobowiązywaniakodeksówkarnychz1932r.iz1969r.,ale
równieżzapatrywańspotykanychwwypowiedziachzostatnichkilkunastulat.
Naprzykładwpostanowieniuz21lutego2001r.SądNajwyższystwierdza,żejeśli
chodzioustaleniezwiązkuczynuzeskutkiemnpraktykadawnojużzanajwła-
ściwsząuznałateorięrównowartościwarunkówzwanątakżeteoriąekwiwalencji.
(ł)Obawy,iżkoncepcjatawyznaczazbytszerokiepoleodpowiedzialnościkar-
nejwwystarczającymstopniułagodziiwręczniwelujesubiektywnaprzesłanka
odpowiedzialnościtzn.winasprawcy”23.Przytaczanewuzasadnieniachorzeczeń
zaletyteoriiekwiwalencjizwiązanezjejnprostotą,jasnościąiniezawodnością”bez
17
L.Lernell,Zagadnieniazwiązkuprzyczynowegowprawiekarnym,Warszawa1962,
s.134inast.
18
W
.Wolter,Naukaoprzestępstwie,Warszawa1973,s.76.
19
W
.Świda,Prawokarne,Warszawa1989,s.115.Por.takżeinnepodobnewypowie-
dziwtejkwestiinp.J.Śliwowskiego,Prawokarne,Warszawa1979,s.87-88.
20
E.Pływaczewski[w:]A.Marek(red.),Prawokarne.Zagadnieniateoriiipraktyki,
Warszawa1986,s.73.
21
A.Zębik[w:]J.Waszczyński(red.),Prawokarnewzarysie.Naukaoustawiekarnej
iprzestępstwie,Łódź1992,s.141.
22
Por.m.in.orzeczeniapowołaneprzezS.Pikulskiego,Zabójstwo…,wyd.cyt.,
s.30-31;atakżenp.przytaczaneprzezR.Dębskiegowpracy:Czyzamieszczaćwnowe-
lizowanymkodeksiekarnymprzepisyoobiektywnymprzypisaniu[w:]T.Grzegorczyk
iin.(red.),Polskiproceskarnyimaterialneprawokarnewświetlenowelizacjiz2013roku.
KsięgajubileuszowadedykowanaProfesorowiJanuszowiTylmanowizokazjiJego90.uro-
dzin,Warszawa2014,s.392-394.
23
LEXnr51087.
