Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
wtakimrozumieniuprocesówumysłowych,zgodniezktórymsąone
procesamiobliczeniowymi.Możnapokazać,żeinterpretacjęwtym
duchuprzyjmująjużmyślicielestarożytni.Jejrozkwitmanatomiast
początekwczasachnowożytnych,m.in.wpismachThomasaHobbesa
orazGottfriedaLeibniza,itrwadodziś.Wszczególnejpostacimyśl
tapojawiasięwobliczeniowymparadygmaciesztucznejinteligencji.
Jesttopostaćszczególnaprzedewszystkimdlatego,żejakozałożenie
teoriisztucznejinteligencjimyśltaosadzonazostajewpraktycznym,
inżynierskim,anietylkoczystospekulatywnymkontekście.Wteorii
kauzalnej,awłaściwiewjejnaturalistycznychsformułowaniach,idea
eksplicytnościumysłuleżyupodstawidentyfikacjiprzyczynydziałania
zintencjąrozumianąjakoinstrukcjadziałania-reprezentacjąpoznaw-
cząwbudowanąwnaszsystempoznawczy.
Przyczynowateoriadziałaniaiobliczeniowyparadygmatsztucznej
inteligencjimajązatemwspólneźródłoiwtymzakresie,wktórymkon-
cepcjetesązesobązgodne,narażająsięrównieżnawspólnąkrytykę.
Klasycznyparadygmatsztucznejinteligencjispotkałsięzrozbudowaną
krytykązałożeńcodoprzyjętejnajegogrunciewizjifunkcjonowania
umysłu.Wymienićtumożnachociażbykrytykęsformułowanąprzez
HubertaL.Dreyfusa(1972)czytzw.problemramy(Gryz2013).Są
jednakkoncepcjesztucznejinteligencji,któreprzyjmująalternatywne
rozumienieumysłuwzględemparadygmatuklasycznego.Należydo
nichkoneksjonizm.Wrozdziale9pokazuję,żepewneznanezliteratury
argumenty,którepojawiająsięwramachodrębnychdyskusjifilozo-
ficznych,przemawiajązatym,żeteoriikauzalnejniemożnapogodzić
zkoneksjonizmem.Stanowitorównieżdodatkowąprzesłankęnarzecz
tego,żeteoriakauzalnaiklasycznyparadygmatsztucznejinteligencji
mająwspólneźródło.
Rozdział9zamykadrugąiostatniączęśćksiążki,którejkonkluzja
głosi,żewświetleopisanychtrudnościteoriakauzalna,przynajmniej
wznanychzliteraturysformułowaniach,niestanowisatysfakcjonu-
jącegomodeluludzkiegodziałania.Wzakończeniupodejmujęjeszcze
próbęodpowiedzinapytanieoźródłaprzywołanychtrudnościteorii
kauzalnej.
WPROWADZENIE
19
