Treść książki
Przejdź do opcji czytnikaPrzejdź do nawigacjiPrzejdź do informacjiPrzejdź do stopki
naukowej.Dokonanaprzezniegoanalizadyskursumakroekonomicznegopokazuje,żewymykasię
onogólnymkoncepcjomzzakresufilozofiinauki.Wzamianprzedstawiaschematrozwojuwiedzy
naukowej,którylepiejwyjaśniacharakterystycznedlamakroekonomii,choćnietypowewinnych
dziedzinachwiedzy,współwystępowanieróżnychszkół,odmiennośćstosowanychwnichperspektyworaz
ichznaczeniowąwspółzależność.Rozdziałyczwartyipiątypowracajądopraktycznychzagadnieńwarsztatu
makroekonomistów,podejmującproblemypieniądzaiinflacji.WrozdzialeEwolucjaznaczeniapieniądza
wteoriimakroekonomiiJakubJanusiKrystianMuchazwracająuwagęnazaskakujący
wmakroekonomicznejteoriigłównegonurtubrakokreślonegostanowiskanatematrolizmianpieniężnych
wgospodarce.Wceluwyjaśnieniatejzagadkiprezentująistotęnajważniejszychsporówdotyczących
sposobówujmowaniakoncepcjiidynamikipieniądzawmodelachmonetarnych.Pokazują,żepozornie
oczywisteizrozumiałenawetdlalaikówpojęcie,wteorii,azwłaszczawmodelachmakroekonomicznych
stajesięwieloznaczneiniezwykletrudnedosatysfakcjonującejkonceptualizacji.Ostatnirozdziałpierwszej
części,Dynamikainflacjiarozwójmakroekonomii,stanowibardzointeresującepowiązaniepopularności
kolejnychparadygmatówmakroekonomicznychzezmianamiinflacyjnymi.JacekWalluschwswoich
rozważaniachteoretycznychwykorzystujemocnąpodstawęempiryczną–bogatyzbiórhistorycznych
danychoinflacjiwdziewiętnastowiecznejgospodarcepruskiej,wgospodarcebrytyjskiejiamerykańskiej
wokresieodwielkiegokryzysudoczasówwspółczesnychorazlokalnyprzykładPoznania.Zauważa,
żerelatywniewysokiejinflacjitowarzyszydominacjapodejściaklasycznegolubjegopóźniejszychodmian.
Dominacjakeynesizmuprzypadazaśnaokresydeflacyjneorazczasstabilnejinflacji.
Drugaczęśćksiążkipoświęconajestwybranymaspektommetodologicznymmakroekonomii,które
otwieratekstPeteraGalbácsa.Wśródfundamentalnychproblemówiwyzwańmetodologicznychautor
wymieniastatusontologicznymodelimakroekonomicznych,złożonośćzjawiskgospodarczych,wtym
powiązaniazczynnikamipozaekonomicznymi,zwłaszczapolitycznymi,orazpotrzebęwypracowania
właściwejformułydialogumiędzytradycyjnymczyteżortodoksyjnympodejściemarozmaitymi
perspektywamiheterodoksyjnymi.OtychostatnichtraktujeszczegółoworozdziałRobertaMroza,który
omawiazwłaszczakrytykęmakroekonomiizarysowanąprzezpostkeynesizmorazszkołęaustriacką.
Wskazujeprzytymszczególnienaformułowaneprzezprzedstawicielitychszkółzarzutyoniekompletności
inierealistycznościmakroekonomiigłównegonurtu.Nauwagęzasługujewspomnianawtymrozdziale,
azapominanadziśczęstopostaćG.L.S.Shackle’a,który–jakpokazujeautor–łączyłelementy
postkeynesizmuzelementamiszkołyaustriackiejmimooczywistychsprzecznościmiędzytymiszkołami.
Wkontekściepogłębionejanalizymetodologicznychwyzwańwspółczesnejmakroekonomiigodnyuwagi
jestpodkreślanyprzezniegoelementradykalnejniepewnościiniemożnościprzewidywaniawykraczającego
pozakrótkihoryzontczasowy.Ważnąkategoriąanalizymakroekonomicznejodnoszącąsiędoprzyszłości
sąoczekiwaniapodmiotówgospodarczych.Ichistocie,formułowaniuiproblemomdefinicyjnym
poświęconyjesttekstEmiliiTomczykModeleoczekiwańwekonomii.Opróczdominującejwteorii
głównegonurtukoncepcjiracjonalnychoczekiwańautorkaomawiajejpoprzedników:modeleoczekiwań
naiwnychiadaptacyjnych.Wskazujetakżenaperspektywydalszejewolucjimodelowaniaoczekiwań
uwzględniającezwłaszczaichheterogenicznośćiplastyczność.Dwaostatnietekstyczęścimetodologicznej
podejmująniezwykleistotnedlamakroekonomiizagadnienia:problemprzyczynowościorazkwestię
dokonywaniapomiarówrozmaitychkategoriimakroekonomicznych.Obuzagadnieniom,jakpokazują
autorzyposzczególnychartykułów,towarzysząlicznewyzwaniakoncepcyjneitechniczne.MariuszMaziarz
iRobertMrózwrozdzialePrzyczynowośćwmakroekonomiiomawiająioceniająregularnościowe,
probabilistyczne,mechanistyczneiinterwencjonistyczneteorieprzyczynowości,pokazując,żekażdaznich
dostarczaróżnegotypuinformacjinatematrelacjiprzyczynowychpomiędzyzmiennymiekonomicznymi.
Ztegowzględuwskazująnawartośćpluralizmukauzalnego,któryniestawiażadnegozopisanych
stanowisknapiedestale,leczwzależnościodanalizowanegokontekstuwidziograniczonądeskryptywną
rolędlakażdegoznich.FranciszekChwałczykwtekścieMiaryjakomodelepośredniczącemiędzy
gospodarkąaekonomiąrozwijaznanąwmetodologiiekonomiitezę,żemiaryzmiennychekonomicznych
niestanowiąobiektywnegoobrazurzeczywistościgospodarczej,leczopartesąnazasadniczychwstępnych
założeniachnatematfaktów,wartościicelówprzyświecającychokreślonympomiarom.Zestawiamiary
ekonomicznezmiaramistosowanymiwnaukachścisłychiopisujetrudnościzwiązanezkoniecznością
idealizacjiiizolacjiorazproblemamirefleksyjnościiantropomorficznościmodeliekonomicznych.Autor
